Ήρθε η ώρα για τον Μεγάλο Αντιμνημονιακό Αγώνα

 Είμαστε σε  συνθήκες πολέμου  και αυτές τις ώρες είναι εγκληματικό να χωρίζονται οι αντιμνημονιακοί με βάση την κομματική προέλευσή ή την στόχευση που έχουν σε ευρύτερα θέματα.

Για την ακρίβεια το τελευταίο  μεγάλο έγκλημα τις μεταπολίτευσης συντελείται αυτή την στιγμή που μιλάμε, καθώς, λόγο της διαίρεσης των αντιμνημονιακών δυνάμεών στις τελευταίες εκλογές, σχηματίστηκε κυβέρνηση από τους Μνημονιακούς παρόλο που κυριάρχησαν οι αντιμνημονικοί  στο εκλογικό σώμα.

Τα αποτελέσματά αυτή της διαίρεσης  είναι  ορατά και μετρήσιμα. Είναι η  συνέχισή της ίδιας πολιτικής των μνημονίων με τραγικές συνέπειές για τον μέσο Έλληνα.  Είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες, χρεοκοπίες,  τα εκατομμύρια άνεργους, η δυστυχία, η  φτώχεια,  οι από επενδύσεις και  τα λουκέτα.

Κύριοι έχουμε πόλεμο και οι κομματικές  δικαιολογίες και οι στοχεύσεις πρέπει να παραμερίσουν μπροστά στον αγώνα.

Σε σχέση με τις τελευταίες  εκλογές ξέρουμε  ότι  εχθρός είναι το γερμανο-ελεγχόμενο eurogroup.

Ένα eurogroup το οποίο είναι  δυστυχώς εποικοδόμημα  των  κοινωνιών και αιτημάτων της Ευρώπης. Ένα eurogroup -και κατ επέκταση μια Ευρώπη- η οποία  έχει αποφασίσει να σακατέψει  ηθικά κοινωνικά και πολιτικά  την Νότια Ευρώπη.  Έχει αποφασίσει να κάνει  τα πάντα ώστε να περάσει ανώδυνα την κρίση ο  πολίτης  των ισχυρών κρατών η ελίτ και ο τραπεζίτης.

Αμφότεροι στοχεύουν όχι στην επίλυση της  κρίσης  με ανώδυνο τρόπο  για όλους  του Ευρωπαίους αλλά στην περιχαράκωση των κεκτημένων τους και  στην μετάθεση των ευθυνών τους για το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα.   Ακόμη  και στην  εξαγωγή κέρδους  αν  αυτό είναι δυνατόν. Στοχεύουν στην αποκοπή ενός τμήματος του ευρωπαϊκού  πληθυσμού και στην καταδίκη του.

Καθώς η Ευρώπη χάνει ύψος οι  ισχυροί λαοί πετούν του άλλους από το αερόστατο για να κερδίσουν ύψος. Το χειρότερο είναι  όλα αυτά  τα κάνουν αντλώντας νομιμοποίηση με σαθρές  έως και ρατσιστικές προκαταλήψεις που ξυπνούν τα στερεότυπα.  Όλο αυτό  το κλίμα κάνει το ευρωπαϊκό όραμα να μοιάζει νεκρό.

Πλέον ξέρουμε όλοι  ότι  η κύρια ευθύνη της  καταστροφής  στην Ελλάδα  έχει αποδοθεί  Ιστορικά σε αυτούς που ριπτόμενοι διαχρονικά πίσω την  θεωρία  μιας πιθανής “αλλαγής συσχετισμού δυνάμεων” έκαναν την αδυναμία  τους να  αρθρώσουν  ελληνική φωνή στην Ευρώπη πολιτική στάση.

Έκαναν την  καταστροφή της  εθνικής οικονομίας της χώρας πολιτική επιλογή. Και ήρθαν στο τέλος  θρασύτατα να αναφωνήσουν  ότι  το μνημόνιο ήταν  μονόδρομος για να αποφύγουμε την χρεοκοπία.

Ακόμη ξέρουμε πλέον ότι αυτοί  που χαράσσουν την αυτοκαταστροφική και εθνοκτόνο πολιτική είναι προσηλωμένοι στα συμφέροντα του εκλογικού και πολιτικού κύκλου της Γερμανίας με την κρυφή ελπίδα να τους σώσει η ίδια ή κάποια αναμπουμπούλα και αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη.

Όμως η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ψυχολογία μικρής χώρας και είναι αδύνατον να λειτουργήσει σε μια ευρώπη χωρίς δημοκρατία. Δεν μπ ορεί ως χώρα θα  αναβάλει συνεχώς την άσκηση της στο δικαίωμα λόγου ή των δικαιωμάτων της περιμένοντας μια αλλαγή συσχετισμού.  Δεν μπορεί να ελπίζει σε μα αλλαγη συσχετισμού μεταξύ των ισχυρών για να μιλήσει, να θέσει αιτήματα ή να ευνοηθεί. Δεν μπορεί να κινείται στην Ευρώπη περιμένοντας  να περισσέψει  κάτι  από τις μάχες των ισχυρών. Δεν υπάρχει όφελος από την συμμετοχή μας σ αυτή την Ευρώπη  στην οποία ή  ψήφο μας  θα είναι πάντα στρατευμένη στο πλευρό του ισχυρού.

Ούτε  λόγος  για πιθανή αλλαγή  συσχετισμού σε πολιτικό-ειδολογικό επίπεδο. Η κρίση αποκάλυψε πως έχουμε πόλεμο  και ότι ζούμε  σε μια Ευρώπη που το εθνικό συμφέρον είναι ανώτερο του ιδεολογικού. Και ότι έτσι  ήταν πάντα.

Σήμερα η  Ελλάδα,  και πολύ περισσότερο αύριο -όταν το μέγεθος της καταστροφής δεν θα κρύβεται από τα ΜΜΕ γιατί δεν θα υπάρχει λόγος-,  δεν θα μπορεί να κυβερνηθεί από ένα κόμμα. Ήδη δεν μπορεί να συμβεί αυτό με τον υπάρχοντα συσχετισμό  στο δημόσιο χώρο. Κατά συνέπεια η  Χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να απολαμβάνει  μια   διαίρεση των αντιμνημονιακων με κομματικά κριτήρια. Ούτε έχει την πολυτέλεια να επεξεργάζεται το κάθε  κόμμα το σχέδιο του και να περιμένει.

Αυτή η πολυτέλεια   είναι  το έδαφος πάνω στο οποίο συνεχίζεται η καταστροφή μας.

Γίνεται νομίζω  κατανοητό ότι τα κομματικές διαίρεσες πρέπει να παραμερίσουν μπροστά στον κοινό αγώνα για την πατρίδα. Πρέπει όλοι οι  αντιμνημονιακοί του συνταγματικού τόξου να ομονοήσουν με κύριους στόχους:

Την πρόκληση εκλογών  τις οποίες  η ανακοίνωση της σύμπτυξης σε κοινό  αγώνα  θα προκαλέσει εντός δίμηνου.

Την απόλυτη και συντριπτική  πλειοψηφία στην Βουλή ώστε:

Να μπορέσει η πατρίδα μας να  διώξει   τους Μνημονιακούς και να επιληφθεί η δικαιοσύνη όπου χρειάζεται.

Να υποστηριχτούν τα δικαιώματά του  πολίτη και η Δημοκρατία που κινδυνεύει

Να μεταρρυθμιστεί με κάθε δημοκρατικό  μέσο  το τοπίο  στα ΜΜΕ, στις Τράπεζες, στις αγορές,στον ανταγωνισμό, στο Δημόσιο, στην φορολογία.

Να μπορέσει η νέα βουλή  να κάνει αναθεώρηση του συντάγματος και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα και

Να αντιτάξει -όχι το κόμμα και  τα στελέχη του μόνο- άλλα η πατρίδα μια μαζική και ουσιαστική άμυνα  στη Ευρώπη και  ευρύτερα.

με στόχο  τα μέγιστα και τελικά  την διάσωση της.

Μέτα την νίκη και την  απελευθέρωσή -εντός της βουλής και του δημοσίου χώρου- θα υπάρχει χρόνος  και πλείστες ευκαιρίες να ξαναμιλήσουμε κομματικά και να ξεδιπλωθούν τα σχέδια του καθενός για την πατρίδα.

Νομίζω ότι ήρθε  η ώρα  να πάρουμε  την μοίρα στα χέρια μας

πηγή