Δημιουργία άνευ όρων και άνευ αποδοχών (;)

Προβληματισμοί και απόψεις για την ανεργία και την αεργία στις μέρες μας …

Η εποχή στην οποία μας έτυχε να ζήσουμε και να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε είναι ομολογουμένως δύσκολη και περίεργη από όλες τις απόψεις. Η οικονομία στο χειρότερό της σημείο, η κοινωνία έχει πιάσει πάτο, οι αξίες και οι αρχές ξέφτισαν και συνεχίζουν την καθοδική τους πορεία με πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Εν μέσω όλων αυτών καλούμαστε να διαπρέψουμε στους τομείς που επιλέξαμε να σπουδάσουμε. Είναι όμως στο χέρι μας; Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα σχέδια και τα όνειρά μας; Είναι εφικτό να δράσουμε όπως θέλουμε και όπως οι γονείς μας ονειρεύτηκαν για μας;

Θα μιλήσω παίρνοντας παράδειγμα την δική μου μικρή εμπειρία. Ένας Μαθηματικός, που αγαπάει πολύ τα Μαθηματικά και ότι σχετίζεται με αυτά, παίρνει το πτυχίο του, τελειώνει το μεταπτυχιακό του, αναζητά επιμόνως να συνεχίσει την καριέρα του αρχίζοντας μια διδακτορική μελέτη και ταυτόχρονα βγαίνει σ’ αυτή την κοινωνία που προαναφέρθηκε προς αναζήτηση δουλειάς.

Ίσως η αρχή είναι καλή, υπάρχουν μαθητές που θέλουν τη βοήθειά σου και σε χρειάζονται και αυτό είναι καλό για σένα γιατί διδάσκεις και γιατί αμείβεσαι γι’ αυτό και φυσικά ικανοποιητικό για τον περίγυρο σου, που αρχίζει να πιστεύει ότι δεν σπούδασες άδικα.

Και πάνω που σκέφτεσαι όλα τα όμορφα και ευχάριστα όπως … πόσο όμορφο είναι αυτό το συναίσθημα που σου δίνει η διδασκαλία και η μετάδοση αυτών που με τόσο κόπο έμαθες και συνεχίζεις να υπηρετείς, πόσο μεγάλη είναι η ικανοποίηση όταν στα μάτια του μαθητή σου βλέπεις τη δίψα του για μάθηση (αν και δεν είναι συχνό αυτό το φαινόμενο δυστυχώς) και τη χαρά της κατανόησης αυτών που ακούει. Ξαφνικά σταματάει εκεί αυτό το ευχάριστο διάλειμμα και η ανεργία σου χτυπάει την πόρτα και λες τι φταίω εγώ που δεν έχω δουλειά; Δεν το επέλεξα, προέκυψε να είμαι κι εγώ σε αυτό το ποσοστό των νέων.

Κρίμα που όλα αυτά παρεξηγούνται και κατακρίνονται από τον πολύ κόσμο που δεν νιώθει το ίδιο (και δικαιολογημένα δεν το νιώθει εφόσον δεν έχει σχέση με τα Μαθηματικά και τη διδασκαλία τους). Ακούγονται πολλά για τους εκπαιδευτικούς, όπως για παράδειγμα ότι δουλεύουν λίγους μόνο μήνες και κάνουν μια εύκολη δουλειά. Δεν είναι όμως εύκολη ακόμα και για μας που την αγαπάμε τόσο πολύ !!!
Οι καθηγητές που διδάσκουν, είτε σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, είτε σε οργανωμένα φροντιστήρια, είτε σε μεμονωμένα ολιγάριθμα τμήματα μαθητών ή φοιτητών δίνουν κυριολεκτικά την ψυχή τους σε κάθε ώρα αυτής της διδασκαλίας. Ίσως φαίνεται εύκολο να γράψεις δυο λόγια σ’ έναν πίνακα ή σε ένα τετράδιο, χρειάζεται όμως αγάπη γι’ αυτό, ενθουσιασμό, όρεξη, κοινό που να θέλει να ακούσει και το χάρισμα της μεταδοτικότητας, που καλώς ή κακώς δεν το έχουν όλοι.
Ο δάσκαλος των Μαθηματικών λοιπόν επιτελεί ένα λειτούργημα που απαιτεί πολλούς ρόλους : πρέπει να είναι ευαγγελιστής των Μαθηματικών, θεραπευτής, προπονητής, ικανός αλλά και ψυχολόγος. Πώς είναι δυνατόν μετά έστω και για βιοποριστικούς λόγους να μπορέσεις να κάνεις κάτι άλλο πέραν αυτού; Όσοι δοκίμασαν να διδάξουν πιστεύω ακράδαντα πως δεν θέλουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο !!!

Γι’ αυτούς όμως που αγαπάνε τα Μαθηματικά και το όποιο διδακτικό τους αντικείμενο πάντα υπάρχει
Πώς είναι δυνατόν;

διέξοδος. Αυτοί που δεν διδάσκουν, ρίχνουν όλο το βάρος και τη δημιουργικότητά τους στην έρευνα, στη συγγραφή άρθρων, στην επίλυση προβλημάτων, στην προσπάθεια γρήγορης επίτευξης του πολυπόθητου διδακτορικού … κι όμως μερικές φορές, για τον περίγυρο, την οικογένεια, τους «φίλους», ούτε αυτό είναι αρκετό !!!

Πώς είναι δυνατόν, να μην καταλαβαίνει κάποιος την ανάγκη ενός νέου ανθρώπου για δημιουργία; Την ανάγκη του να προσφέρει στην επιστήμη του, ότι μπορεί …την όρεξη να μοιραστεί την αγάπη του για τη δουλειά του με όλους; Ακόμα κι αν αυτό γίνεται αφιλοκερδώς (εφόσον δεν υπάρχει άλλος τρόπος) !!!

Προβληματισμοί και απόψεις λοιπόν σχετικά με την ανεργία, την οποία σίγουρα δεν επιλέγουμε και την αεργία, την οποία επίσης δεν επιλέγουμε αλλά μας τη χρεώνουν. Με αφορμή τα τρέχοντα γεγονότα, τις επερχόμενες εξετάσεις, τους εκπαιδευτικούς που ετοιμάζονται να εξεγερθούν, όλους αυτούς που δεν χάνουν την ευκαιρία να τους κατακρίνουν και την προσωπική μου άποψη-εμπειρία … αυτά είχα να πω !!!
Και κάτι ακόμα, μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας κάνει να σταματήσετε να αγαπάτε την επιστήμη σας, να δημιουργείτε και να προσφέρετε σ’ αυτήν και στο σύνολο με όποιο τρόπο μπορείτε … δημιουργία άνευ όρων και άνευ αποδοχών θα έλεγα γιατί μόνο έτσι μπορούμε να αρχίσουμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο !!!

πηγή