Γιατί τον χειροκροτούν;

Το έχουμε προ πολλού καταλάβει, ότι στη σημερινή Ελλάδα, της παρατεταμένης κρίσης, έχει εκλείψει και κάθε δυνατότητα ορθολογικής συζήτησης. Αλλά, ακόμη κι έτσι, αυτό που συμβαίνει με τη νέα ηγεσία της ΝΔ, ειλικρινά μας ξεπερνάει.
Αλήθεια, γιατί χειροκροτούν τον φέρελπι αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παλιοί και όψιμοι θαυμαστές του; Ποια είναι τα «ρηξικέλευθα» στοιχεία, που έχει εισκομίσει, στους τρεις, περίπου, μήνες, της παρουσίας του, στον ηγετικό θώκο, ώστε ν δικαιολογούνται τα θαυμαστικά; Μήπως, η χθεσινή, δια βοής, εκλογή του νέου γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής; Είναι τέτοια, ως φαίνεται, η προσήλωση του νέου προέδρου, στις δημοκρατικές διαδικασίες, ώστε δεν αρκέστηκε μόνο στο γεγονός ότι, για την εκλογή του δεύτερου στην κομματική ιεραρχία, διασφαλίστηκε εκ των προτέρων, ότι θα υπάρχει μία μόνο υποψηφιότητα, αυτή του εκλεκτού της ηγεσίας, αλλά και επιβλήθηκε και η δια βοής εκλογή του! Ολοι κατάλαβαν, πως ο «μέγας αρχηγός», δεν αρκέστηκε στην, δια του αποκλεισμού οποιασδήποτε εναλλακτικής υποψηφιότητας, επιβολή του προεπιλεγμένου από τον ίδιο, προσώπου (υπήρχε τέτοια βεβαιότητα, μάλιστα, ώστε είχε εξ αρχής χριστεί αναπληρωτής γραμματέας….), αλλά δεν επιθυμούσε καν την καταγραφή τυχόν αντιρρήσεων, που θα μπορούσε να εκφραστεί με τη λευκή ψήφο. Προφανώς, σύμφωνα με τους νεόκοπους θαυμαστές της «μεταμοντέρνας»» αντίληψης, για τον τρόπο λειτουργίας των σύγχρονων κομμάτων, στη μετανεωτερική κοινωνία μας, είναι η κατάργηση των συλλογικών, δημοκρατικών διαδικασιών, ακόμη και εκεί που υπάρχουν, με την υποκατάσταση τους από την «ενός ανδρός αρχή». Φαίνεται δε, πως πρόκειται για εδραιωμένη και συνειδητή αντίληψη, της νέας ηγεσίας της ΝΔ, για τον τρόπο διοίκησης του κόμματος, αφού εφαρμόστηκε, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση κι πιο απροκάλυπτα, στην περίπτωση της πάλαι ποτέ νεολαίας του κόμματος (ΟΝΝΕΔ). Εδώ, μάλιστα, περίσσεψε η υποκρισία, αφού η ηγεσία έδειξε ότι ενοχλήθηκε από το ότι δε στήθηκαν κάλπες, στο συνέδριο της οργάνωσης, αλλά, λίγες μέρες πριν είχε επιβάλει, την ex oficio, χωρίς κάλπες φυσικά, τον (και εκεί) μοναδικό υποψήφιο, ομοίως εκλεκτό της ηγεσίας. Το εκπληκτικό, στην προκείμενη περίπτωση, είναι πως ο εκλεκτός της ηγεσίας, χάριν του οποίου γελοιοποιήθηκαν οι συλλογικές-δημοκρατικές διαδικασίες, διαγράφηκε, πριν αλέκτωρ λαλήσει, καθώς του χρεώθηκε το φιάσκο, δηλαδή ότι δεν εξασφάλισε τους αρεστούς στην ηγεσία συσχετισμούς…

πηγή