«Το πρωτείο της πολιτικής…»

Καιρό είχαμε πάντως να δούμε τις αγορές να τρομοκρατούνται από το λαό…
Τα ξημερώματα της 24ης Ιουνίου, ήταν εφιαλτικά για τηχρηματοπιστωτική συμμορία που κρατά τον κόσμο στην ομηρία του χρέους και του δανεισμού με την εμμονική προτεσταντικήμισανθρωπία της λιτότητας και της εξαθλίωσης…
Τα χρηματιστήρια κατέρρευσαν σε δευτερόλεπτα, οι τράπεζες ζουν στον αστερισμό του Αρμαγεδδώνα και οι απανταχού υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες δούλοι παχιοί, προσεύχονται απελπισμένα στο θεό του χρήματος…
Οι αγορές καταρρέουν από την Παρασκευή γιατί βρέθηκαν λέει απροετοίμαστες…
Ναι γιατί -έστω και για μια νύχτα- είχε το πρωτείο η πολιτική και μάλιστα από τα κάτω … Οι βρετανοί ξεπέρασαν τις ηγεσίες τους με τρόπο εμβληματικό και η ετυμηγορία της Άμεσης Δημοκρατίας, ξύπνησε απότομα τον κοιμισμένο από τη βεβαιότητα της υπεροχής , εσμό των τεχνικών του χρήματος…
Οι αγορές και οι αγοραίοι εκφραστές της μισούν την πολιτική επειδήμισούν τον άνθρωπο και τα μέσα έκφρασής του. Γι αυτό και ονεοφιλελευθερισμός την κατήργησε στην Ευρώπη, όπου και η μήτρα των πολιτικών διεργασιών …
Ο αμήχανος τρόπος που αντιμετωπίζεται το brexit από τους αναλυτές όλου του κόσμου -είτε με λοιδορία, απότοκη του πανικού, είτε με άκριτους πανηγυρισμούς- στην πραγματικότητα αποκαλύπτει την ολοκληρωτική ανεπάρκεια της πολιτικής να ερμηνεύσει δεδομένα και εξελίξεις που δεν υπόκεινται σε κανέναν από τους γνωστούς αλγόριθμους με τους οποίους εξουσιάζουν τον κόσμο από το 2008 και μετά…
Τους βλέπεις στις παρέες ή στα τηλεοπτικά πάνελ… Εξέχοντες καθηγητές, με βαρύγδουπους τίτλους και βαριά βιογραφικά, αλαζόνες και αλαλάζοντες σαν άλλοι μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού, αναμασούν τα κλισέ που τους έμαθαν να λένε, επιβεβαιώνοντας άθελά τους, τους αιρετικούς που ισχυρίζονται ότι η οικονομική επιστήμη είναι μια ψευδοεπιστήμη για τη χειραγώγηση λαών και χωρών…
Άλλωστε ο ίδιος ο δικτάτορας Σόϊμπλε δεν είναι καν οικονομολόγος…
Θύμα αυτής της ανεπάρκειας και η Αριστερά που αφήνεται αμήχανα και φοβικά στον διάχυτο σκεπτικισμό και καλά για το Brexit!
Τι σημασία έχει εάν είναι ομοιογενές ή όχι το σώμα των ψηφοφόρων που διάλεξε την έξοδο; Μα ποτέ δεν είναι ομοιογενές κανένα εκλογικό σώμα, σε οποιαδήποτε αναμέτρηση και ευτυχώς δηλαδή… Αλλιώς θα επρόκειτο για άβουλο στράτευμα και όχι για τη συνισταμένη της βούλησης ελεύθερων πολιτών …
Τι αξία έχει να υιοθετείς τον εύκολο και εκ του πονηρού καλλιεργημένο αφορισμό, ότι ψήφος είναι ακροδεξιά; Ούτε τον Πόλ Μεϊσον δεν διάβασαν που αντικρούει με επιχειρήματα αυτή την «κατηγορία»;
Ποιος χαρίζει τι και σε ποιόν; Μήπως να δούμε λίγο και τις διαχρονικές αδυναμίες της Αριστεράς, που διευκολύνουν την Ακροδεξιά- δεκανίκι του γερμανισμού στην πραγματικότητα, να καρπώνεται ή να χειραγωγεί τη διάθεση αντίστασης των λαών και να υπονομεύει τη δυναμική της;
Με παρωχημένα στερεότυπα και άγονους φορμαλισμούς από άλλες εποχές, που διαμορφώθηκαν υπό άλλες συνθήκες και με συγκεκριμένες σκοπιμότητες, σοβαρές επεξεργασίες δεν γίνονται, μόνο σοβαρά λάθη ανάλυσης και στρατηγικής γίνονται …
To brexit βρέχει πολιτική και η Αριστερά έχει την υποχρέωση και την ιστορική ευθύνη να ανατοκίσει εδώ και τώρα αυτό το πολύτιμο για την πραγματική Ευρώπη και όλη την ανθρωπότητα, Κεφάλαιο…

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου