Brexit των φτωχών

Το «όχι» των Βρετανών στην Ε.Ε. αποτελεί, κατά τον αρθρογράφος του βρετανικού Guardian Λάρι Ελιοτ, απόρριψη αυτού του οικονομικού συστήματος.
Και η αιτία αυτής της απόρριψης είναι πασιφανής:
«Η Ευρώπη απέτυχε να εκπληρώσει τους στόχους της…
οι θέσεις εργασίας, τα στάνταρ διαβίωσης και τα συστήματα πρόνοιας ήταν όλα πολύ καλύτερα προστατευμένα στην ακμή των ευρωπαϊκών κρατών-εθνών στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 απ’ ό,τι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα, η ανεργία στην ευρωζώνη είναι μεγαλύτερη του 10%, η ιταλική οικονομία μόλις και μετά βίας ξεπερνά αυτό που ήταν προ ευρώ, ενώ η ελληνική έχει συρρικνωθεί περίπου κατά το 1/3 της. Η λιτότητα διάβρωσε τις παροχές κοινωνικής πρόνοιας, ενώ η προστασία της αγοράς εργασίας εξανεμίστηκε... Ετσι, ένας αυξανόμενος αριθμός ψηφοφόρων θεωρεί ότι το τρέχον σύστημα δεν έχει τίποτα να του προσφέρει πια. Θεωρεί ότι η παγκοσμιοποίηση ωφέλησε μόνο μια μικρή ελίτ, θεωρεί ότι είναι άδικο να πληρώνει τις αποτυχίες των τραπεζιτών και λαχταρά την επιστροφή στην προστασία που του προσέφερε το κράτος-έθνος, ακόμη και αν αυτό σημαίνει περικοπές βασικών ελευθεριών που στηρίζουν την παγκοσμιοποίηση, μεταξύ αυτών και της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων».
Δεν είναι τυχαίο, σημειώνει ο Ελιοτ, ότι η ανάλυση του δημοψηφίσματος διαπίστωσε πως τα κοινωνικά στρώματα της Βρετανίας που στήριξαν περισσότερο το Brexit ήταν αυτά που ήταν φτωχά για μεγάλη περίοδο.
Να συμπληρώσουμε εδώ ότι εκτός από αυτά τα φτωχά τμήματα του βρετανικού πληθυσμού, το Brexit υποστήριξαν αρκετοί βιομήχανοι και επιχειρηματίες.
Ηταν αυτοί που έχασαν ή δεν ευνοήθηκαν από την παγκοσμιοποίηση, είναι όσοι θα κερδίσουν από μια αναβίωση του προστατευτισμού, είναι οι δυνάμεις του επιχειρηματικού κόσμου που στις ΗΠΑ στηρίζει Τραμπ.
Το Brexit ήταν η πρώτη νίκη αυτής της ομάδας του κεφαλαίου έναντι των κυρίαρχων τα τελευταία 30 έτη «δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης».
Η συνέχεια της διαμάχης των δύο ομάδων αναμένεται ενδιαφέρουσα και στο βάθος της παραπέμπει στον γνωστό μελλοντικό «πολυπολικό» κόσμο.