Πού να φανεί η αισιοδοξία
μέσα στην αιθαλομίχλη της βρώμικης πολιτικής; Πού να επιβιώσει το χαμόγελο μέσα
στους μορφασμούς του πόνου; Ποιός θα το έλεγε πριν από μερικά χρόνια πως το
2013 θα ήταν μια χρονιά που θα ζεσταινόμασταν με τζάκια και μαγκάλια, που θα
μιλούσαμε για απολύσεις ανθρώπων σαν να μιλάγαμε για τη σωτηρία του κόσμου, που
θα μετράγαμε νεκρούς με την ευκολία στατιστικής αναισθησίας;
Τα πράγματα είναι πιο
ξεκάθαρα και από τα ψέματα του Βενιζέλου, πιο εμφανή από τα αδιέξοδα του
Σαμαρά, πιο απλά από τον πολιτικό τυχωδιοκτισμό του Μπίστη. Αφήστε τις δικαιολογίες που ακούτε για ό,τι και δείτε τι είναι αυτό
που συμβαίνει.