Εν μέρει CHRISTMAS… (Σχεδόν Χριστούγεννα)

Δε μπορώ τόσα φώτα γύρω μου.. Έχω φωτοφοβία!
Μου φτάνουν αυτά που έχω μέσα μου!
Τα τζάμια ολοκάθαρα στις βιτρίνες. Όχι για να βλέπουν οι πελάτες τα εμπορεύματα. Αλλά για να βλέπουν τη μούρη τους.
Ο καθαρός καθρέφτης δε καθαρίζει σπλάχνα.
Ένας άνεμος δε γουστάρει τις ομαδικές γιορτές. Και διώχνει την άχνη από τους κουραμπιέδες. Δημιουργεί θολό τοπίο. Και μοιάζει η άχνη στην ατμόσφαιρα, με ψύχος.

Οι πιγκουίνοι ψωνίζουν δώρα. Και δε τρώνε ψάρια. Αλλά ο ένας τον άλλο!

Δε μπορώ τόσα φώτα γύρω μου. Αναβοσβήνουν και με ζαλίζουν. Ψάχνω να βρω ένα καλώδιο να κόψω. Αυτό που θα προκαλέσει black out. Μηπως ρε γαμώτο ανάψουν οι γεννήτριες μέσα μας..
Βλέπω έναν Άγιο Βασίλη να βγάζει φωτογραφίες με παιδιά! Αποκωδικοποιώ την εικόνα και δε βλέπω Άγιο Βασίλη. Δε βλέπω παιδιά. Βλέπω κουμπαρά! Βλέπω χρήματα!
Κλείνω τα μάτια και ρωτάω τον ουρανό που τα βλέπει όλα.
Σε ποιον πλανήτη έχουν Πάσχα αυτή την εποχή;
Πάντα προτιμούσα τις φλόγες κεριών από τα φώτα. Δεν έχω χρήματα όμως για τα ναύλα μου!
Μήπως χρειάζομαι για λίγα λεπτά μια στολή Αϊ Βασίλη;
Και τελικά δεν αναρωτιέμαι αν θα γεννηθεί και φέτος ο Χριστός.
Αλλά πόσοι θα πεθάνουν αυτά τα Χριστούγενα ...;

πηγή