Θλιβερές βεβαιότητες...

Σύμφωνα  με το πρακτορείο Bloomberg, η συνάντηση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, με τον τυχάρπαστο κλητήρα που παριστάνει τον Έλληνα ομόλογό του, έγινε σε καλό κλίμα.  Τα κουβέντιασαν μεταξύ τους, ο Βόλφγκανγκ ασφαλώς θα υπαγόρευε και ο Γκίκας θα σημείωνε προσεκτικά τις οδηγίες του εντολέα του, για τις προϋποθέσεις σχετικά με την περαιτέρω στήριξη της Ελλάδας από την αφέντρα Γερμανία και κατ’ επέκταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όπως αναφέρει το capital.gr, δεν υφίσταται προς το παρόν καμία ελληνογερμανική συμφωνία.  
Έτσι, τουλάχιστον, δήλωσε απερίφραστα το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας, δια του εκπροσώπου του, διευκρινίζοντας ότι η συνάντηση των δύο ανδρών δεν ήταν κατά κανέναν τρόπο δεσμευτική. Προφανώς, αυτή η διευκρίνιση ενισχύει την πεποίθηση ότι οι εταίροι και δυνάστες μας κρατούν στάση αναμονής, ενόψει της επικείμενης απόλυσής του δισέγγονου της λογοτέχνισσας που, ετούτη την κακή ώρα που μας βρήκε, υποδύεται τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. 

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, παρά την αβρή διπλωματική γλώσσα που ως συνήθως χρησιμοποιήθηκε, η δήλωση του εκπροσώπου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν αφήνει αμφιβολίες για τη γνώμη που έχουν οι αξιωματούχοι του, για τους εθνικούς ολετήρες που ορίζουν τις τύχες μας: "Έχουμε την αίσθηση ότι εξακολουθεί να υπάρχει η ανάγκη για κάποια πρόοδο, ώστε ο καθένας να πληρώνει τους φόρους που του αναλογούν. Είναι σημαντικό να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό των φορολογικών αρχών της Ελλάδας." 

Το βέβαιο είναι ότι τρέμουν οι επαίσχυντοι λήσταρχοι του δημόσιου πλούτου μας, τους αβροδίαιτους «λίσταρχους» που με το αζημίωτο έχουν εμβάσει, για λογαριασμό των πρώτων, τα κλοπιμαία σε ασφαλή κρησφύγετα. Τρέμουν οι λήσταρχοι τους «λίσταρχους» και τούμπαλιν, κι αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν πρόκειται, υπό τις παρούσες συνθήκες, ούτε να ελεγχθούν οι λήσταρχοι ούτε να χάσουν τη δύναμή τους οι «λίσταρχοι», πόσο μάλλον να προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός των φορολογικών μας αρχών. 

Το βέβαιο είναι ότι οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι με τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, εξαγοράζοντας αντί πινακίου φακής τα απομεινάρια του δημόσιου πλούτου της χώρας. Τα τελευταία ασημικά έχουν προ πολλού βγει στο σφυρί, για να ταϊστεί ένα αδηφάγο κι ανεξέλεγκτο χρέος, το οποίο, ανερυθρίαστα, επιμένουν να χαρακτηρίζουν βιώσιμο, οι φαιδροί που μας κυβερνούν. 

Το βέβαιο είναι ότι το θλιβερό μας κράτος εγγυάται την καταβολή των συντάξεων μέχρι τα τέλη του χρόνου, αφού «η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων στηρίζεται στα μηνιαία εισοδήματα τους και όχι στα αποθεματικά τους», τα οποία τα πήρε και τα σήκωσε ο τυφώνας του P.S.I.

Το βέβαιο είναι ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που νομοθετούν οι ανεκδιήγητοι που μας κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, το μόνο αποτέλεσμα που έχουν επιφέρει, είναι να κατατάσσεται σήμερα η Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας που σκιαγραφεί το περιοδικό Economist, πρώτη και χειρότερη, επικεφαλής των χωρών προς αποφυγή, για επίδοξους επενδυτές. 

Το βέβαιο είναι ότι, σήμερα, παρά τη μεγαλύτερη «διάσωση» κυρίαρχου κράτους στην ανθρώπινη ιστορία, η διασωληνωμένη ελληνική οικονομία δεν δείχνει σημεία ανάνηψης.  Αντίθετα μειώνεται συνεχώς το εθνικό προϊόν κι αυξάνεται το δημόσιο χρέος, καθώς όλοι οι δείκτες οικονομικής και κοινωνικής ευμάρειας αλλάζουν, βαίνοντας καθημερινά επί τα χείρω, και η Ελλάδα, μαζί κι όλοι εμείς οι ραγιάδες, βρισκόμαστε στο τέλος ενός ανηφορικού δρόμου που όλο και στενεύει και που το μόνο που διαφαίνεται στον ορίζοντα της πορείας μας, είναι περισσότερο δύσβατα και ακόμα και πιο ανηφορικά μονοπάτια. 

Το βεβαιότερο και θλιβερότερο απ’ όλα είναι ότι δεν φαίνεται να έχουμε να ελπίζουμε τίποτα από τους εαυτούς μας, έτσι που αποστασιοποιημένοι από την εξέλιξη των πραγμάτων που αφορούν στις ζωές μας, βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και βαθύτερα, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό στο βούρκο της εθνικής μας κατάθλιψης. 

Έχει ξαναγραφτεί πάμπολλες φορές, με πολλούς και διάφορους τρόπους και σε όλους τους τόνους, ότι ούτε τα προγράμματα «διάσωσης» που είναι άθλια σχεδιασμένα και αθλιότερα εκτελεσμένα ούτε η τυφλή λιτότητα ούτε η άλογη κατεδάφιση του προνοιακού μας κράτους ούτε οι συνακόλουθες αυτοχειρίες ούτε οι πολλές άλλες οδύνες, μπορούν να φτάσουν ποτέ στο τέλος τους με αναίσχυντα ψεύδη ή με λογιστικές αλχημείες που παραπέμπουν σε πρωτογενή πλεονάσματα αηδίας ή με λεονταρισμούς και φληναφήματα ή, τέλος, με φθηνούς ακροβατισμούς και πολιτικούς ερασιτεχνισμούς που δεν καταλήγουν παρά σε επικοινωνιακούς τραγέλαφους και σουξέ επιθεωρησιακού χαρακτήρα όπως, για παράδειγμα, ήταν η πρόσφατη εκτόξευση των επιτοκίων στην δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων∙ μιαν αγορά, ας θυμόμαστε, κατά τα άλλα ανύπαρκτη, αφού σχεδόν τα εννέα δέκατα του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι εκτός διαπραγμάτευσης, καταχωνιασμένο στα σεντούκια των επικυρίαρχων πιστωτών. 

Όσο κι αν ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι μήπως ο Βόλφγκανγκ χάσει επιτέλους την υπομονή του με τον Γκίκα και τους υπόλοιπους του κυβερνητικού εσμού των αρχολίπαρων και αποφασίσει να τον απολύσει, αυτόν και την κουστωδία των σπουδαρχίδηδων που συναπαρτίζουν την ανικανότερη ελληνική κυβέρνηση, υπό τον αστειότερο πρωθυπουργό όλων των εποχών της νεότερης ελληνικής μας ιστορίας. 

Τίποτα καλό, όμως, δεν μπορεί να προμηνύεται για εκείνους που δεν μπορούν να σωθούν μόνοι τους, παρά μόνο περιμένουν άβουλοι να τους σώσει ο δυνάστης τους… Εμείς όλοι, είμαστε εκείνοι! 

πηγή