Καλύτερα ένα φρικτό τέλος, παρά μια φρίκη δίχως τέλος!

Κάθε εποχή φέρνει μαζί της και την πολιτική της ηθική. Η εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Νέας τάξης επιβάλλει και τη δική της πολιτική και ηθική. Παραδόξως το κτύπημα του ρολογιού της Ιστορίας της «νέας εποχής» μας μεταφέρει πίσω σε παλαιές εποχές ξεπερνώντας τες μάλιστα στην έκταση και… τη «λεπτότητα» της απανθρωπιάς και κτηνωδίας τους.

Υπήρξε καιρός, όπου οι νόμοι της πολιτικής μηχανής λεπτά επεξεργασμένοι από το Μακιαβέλι, θεωρούνταν σαν το αποκορύφωμα του κυνισμού.

ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ (;)

Όλοι το βλέπουμε πια πως έχουμε μπει πλέον σε μια αναπόδραστη πορεία παρακμής σαν Έθνος, σαν κοινωνία, σαν λαός και σαν κράτος. Παρακμή πολύπλευρη, όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κοινωνική, ηθική και πολιτική. Το υπόδειγμα ζωής που είχαμε επιλέξει, με κύρια ευθύνη της άρχουσας πολιτικο-οικονομικής τάξης, απέτυχε παταγωδώς.