Για να βγεις μέσα από μια έρημο πρέπει να τη διασχίσεις...

Στις φάρμες εκτροφής των ανθρώπων οι μεγαλοϊδιοκτήτες τσεκάρουν τεφτέρια και καταμετρούν. Μαρκάρουν τα ζώα τους με οικόσημα. Τα σιτίζουν για να παίρνουνε το γάλα τους.

Τα υποσιτίζουν για να μη γυρέψουνε ποτέ μερτικό. Τα προορίζουνε για άρμεγμα, για μάδημα, για μακέλεμα. Η δουλεία που τα σκεπάζει σαν ασάλευτο πέπλο πότε βελούδινη στο περιτύλιγμα πότε σαν της Ιεράς Εξέτασης ανήλιαγο κελί.

Η δουλεία όμως για να ευδοκιμήσει και προπάντων ν' αυγατίσει θέλει συνεργούς ζώα-υποταχτικούς σε βαθμίδες και πόστα ελέγχου των άλλων ζώων (και συνάμα του ενός στον άλλο).

Στα ψηλά καμαρώνουν σαν κοκότες ακριβές οι διευθυντάδες, τα στελέχη, οι πολιτικάντηδες. Οι βαρόνοι, οι μαφιόζοι και οι στρατηγοί. Παρέα τους καρδιακή αγιογδύτες και δηλητηριαστές ιερείς. Από κοντά σε θέση περίοπτη της επιστήμης οι ξεπουλημένοι ειδικοί. Και της μαζικής στράβωσης οι κουρδιστοί νταβατζήδες για μια φθηνά εκπορνευμένη κοινή γνώμη. Για να παρελάσουν στο κατόπι με βάδισμα χήνας τα ένστολα ανδρείκελα και της νεκρικής τάξης οι φρουροί. Γύρω τους στη βάση συνωστίζονται πολλοί. Οι καριερίστες της διανόησης. Οι αυτοδημιούργητοι μεγαλέμποροι. Οι καταδότες της πόρτας της διπλανής. Οι θρασύδειλοι εαυτούληδες. Οι φιλήσυχα ευνουχισμένοι νοικοκύρηδες. Οι  πάσης φύσεως θλιβεροί οπαδοί.

Α! η δουλεία καλά κρατεί! Για να δραπετεύσεις από δαύτην πρέπει  πρώτα να αγκαλιάσεις τον πόνο που απλόχερα κερνάει η θωριά της αλήθειας! Και μετά ν' αποκηρύξεις  όλα τα τερτίπια και τις εμφυτεύσεις που σ'έκαναν μονάχο σου να παραδώσεις το κλειδί. 

Κι αν εσύ πίσω δεν θα το πάρεις τότε σαν κληροδότημα ζωής να το περάσεις σ' εκείνον που έρχεται μετά από σένα δούλος κι αυτός να γεννηθεί...