ΠΩΣ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ (;)

Όλοι το βλέπουμε πια πως έχουμε μπει πλέον σε μια αναπόδραστη πορεία παρακμής σαν Έθνος, σαν κοινωνία, σαν λαός και σαν κράτος. Παρακμή πολύπλευρη, όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κοινωνική, ηθική και πολιτική. Το υπόδειγμα ζωής που είχαμε επιλέξει, με κύρια ευθύνη της άρχουσας πολιτικο-οικονομικής τάξης, απέτυχε παταγωδώς.

Τώρα έφτασε η ώρα να επιλέξουμε. Θα αφεθούμε στην παρακμή που θα μας αφανίσει ή θα την υπερβούμε; Συνέχιση αυτής της κατάστασης δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να υπάρξει αλλά και ούτε επιστροφή στην προ του 2010 κατάσταση. Η τελευταία περίπτωση, όχι μόνο είναι αδύνατη, αλλά δεν πρέπει να είναι και επιθυμητή.
Μην κοροϊδευόμαστε. Απαιτείται κάτι πολύ συγκλονιστικό, κάτι πολύ δυνατό για να ζωντανέψει το ενδιαφέρον όλων μας για την πατρίδα μας, για την ίδια τη ζωή μας. Και αυτό δεν είναι άλλο από την συμμετοχή όλων μας αυτοπροσώπως στη διακυβέρνηση της χώρας από εδώ και πέρα. Το να συνεχίσουμε έτσι με πολιτικά τζάκια ως πολιτικούς μας εκπροσώπους και με κρατικοδίαιτα παράσιτα ως άρχουσα οικονομική μας τάξη, απλά δεν έχουμε κανένα μέλλον. Θα μετατραπούμε ομαδικά σε παθητικά αντικείμενα εκμετάλλευσης.
Θα πρέπει λοιπόν όλοι μας να συμμετάσχουμε στη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, ενός νέου καταστατικού χάρτη που θα εξασφαλίζει αφενός τη διαρκή λαϊκή συμμετοχή στην διακυβέρνηση της χώρας και αφετέρου την απελευθέρωση, από τον εγκλωβισμό του συστήματος, της ανθρώπινης προσωπικότητας του καθενός μας. Ο Αλέξις Ντε Τοκβίλ είχε πει:

«Τα ισχυρότερα και ίσως τα μόνα μέσα τα οποία κατέχουμε για να κάνουμε τους ανθρώπους να ενδιαφερθούν για την ευημερία της χώρας τους, είναι να τους κάνουμε συνεταίρους στη διακυβέρνησή της». Ο δε Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε πει: «Χωρίς δημιουργικές, ελευθερόφρονες προσωπικότητες, η εξέλιξη της κοινωνίας είναι το ίδιο ακατανόητη, όπως η εξέλιξη της ατομικής προσωπικότητας χωρίς το θρεπτικό λίπασμα της κοινότητας».

Επομένως ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε την παρακμή είναι αφενός η συμμετοχή όλων μας στη διακυβέρνηση της χώρας και αφετέρου η απελευθέρωση της προσωπικότητας των Ελληνίδων και των Ελλήνων ώστε να μπορέσουν να δείξουν την αξία τους.
Το τι ακριβώς θα γίνει με τα μνημόνια, με το ευρώ και γενικά με την οικονομική πορεία της χώρας και την οικονομική κατάσταση όλων μας, θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί ως ελεύθεροι άνθρωποι και όχι ως άφωνοι και ακυρωμένοι σκλάβοι. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.

πηγή