Στην κάψα του καλοκαιριού..

        

Ο καύσωνας στην ύπαιθρο έχει εντελώς διαφορετική υφή και ουσία από τον καύσωνα στην πόλη..    
     Να περπατάς μέσα στο καύμα του καταμεσήμερου ανάμεσα στις ελιές, με τους ήχους των τζιτζικιών, τ' αρώματα των ξερών χορταριών, και τα παιχνίδια της σκιάς με το φως, το σκληρό φως του καλοκαιρινού μεσημεριού,
      ..πλησιάζει την ηδονή της αισθητικής απόλαυσης, περιέχει κάτι απ' την αρχαία τραγωδία, μιά ισχυρή γεύση κάθαρσης, μιά πνευματική λύτρωση, έναν τρόπο σκέψης κι ενδοσκόπησης.
     Το ίδιο και περπατώντας δίπλα στις ξερολιθιές, δίπλα στα αιώνια άνυδρα χωράφια, στο βασίλειο της συκιάς και της φραγκοσυκιάς, παραδαρμένος απ' το λυτρωτικό μελτέμι και λουσμένος στο ακάθεκτο φως του μεσημεριανού ήλιου,
     ..το μελτέμι κι οι σκληρές ακτίνες, που μπαίνουν μέσα σου και σε καθαρίζουν, σε καθαγιάζουν, και σε παραδίνουν πάλι στην κοινωνία των ανθρώπων,
     ..έχοντάς σου δείξει για λίγες στιγμές τί είναι και ποιός είναι ο άνθρωπος μέσα στην φύση,
     ..ή τί θα έπρεπε να είναι ο άνθρωπος μέσα  στην φύση.
     Το ίδιο και περπατώντας γυμνοπόδαρος στην καυτή άμμο, δίπλα εκεί που σκάει το κύμα, μεθυσμένος απ΄την οσμή της αρμύρας και του ξερού καλαμιού, έχοντας πλάι σου παρηγοριά και φόβητρο την Μεγάλη Δύναμη, την μήτρα των έμβιων πλασμάτων τούτου του πλανήτη, αυτή που ενώνει και χωρίζει τόπους και ανθρώπους, την ατέλειωτη θάλασσα.
     Το καλοκαίρι κι ο καυτός του ήλιος είναι φύση, είναι το πανηγύρι της φύσης.
     Είναι όμως και Ελλάδα. Η γιορτή κι η αποθέωση της Ελλάδας, του φωτός και του νού.
     Γιορτάζοντας το καλοκαίρι γιορτάζουμε την Ελλάδα.
     Λατρεύοντας το καλοκαίρι λατρεύουμε την χώρα μας.
     Ας το κάνουμε..
     Λιτά, σεμνά, και συνειδητά, σαν έλληνες..
     Υ.Γ.  Αυτά είναι τα σπουδαιότερα που υπονόησε το blog χθες αργά το βράδυ, και όχι οι πομπές και οι βρωμιές των υπανθρώπων που κυβερνούν. Αυτοί άλλωστε είναι ένα κακό σπυρί, μιά παραφωνία στην αρμονία της φύσης!..

πηγή