Το ανθρώπινο ένστικτο

Φόβος και ελευθερία:  Μπορούμε να πούμε πως ο φόβος περιστέλλει την ελευθερία του ατόμου;

Αυτή είναι δυστυχώς μια αλήθεια που ορισμένοι αγνοούν και κάποιοι αξιοποιούν.  Γι’ αυτό η έγκαιρη διαχείριση του απειλητικού φόβου είναι αναγκαία, όχι μόνο γιατί ο φόβος στερεί τους βαθμούς ελευθερίας που έχουμε ανάγκη ως άτομα και ως κοινωνία, αλλά και γιατί μπορεί να παγιώσει μια διαταραγμένη ισορροπία στη λειτουργία των περιοχών του εγκεφάλου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο άγχος και διαταραχή πανικού.

Διαχείριση των ενστίκτων:  Υπάρχει η δυνατότητα διαχείρισης των ενστίκτων;

Βέβαια.  Μόνο που δεν επιτυγχάνεται με ένα μαγικό τρικ. Ξέρετε, το μέγα πρόβλημα, αλλά και το ασύλληπτο μεγαλείο του εγκεφάλου και του ανθρώπου, έγκειται στο ότι ανά πάσα στιγμή είναι και γίνονται.  Περιέχουν το χθες, το σήμερα και το αύριο.  Ο μόνος ιστορικά δικαιωμένος τρόπος επιτυχούς αντιμετώπισης των προβλημάτων και των δυνατοτήτων μας είναι η διαρκής προσπάθεια διαμόρφωσης πολιτικών συνθηκών οι οποίες να σέβονται τις βασικές ανάγκες επιβίωσης και εξέλιξης των πολιτών, αλλά και συνθηκών παιδείας οι οποίες να αντιμάχονται την προκατάληψη και την άγνοια.

Μερικά παραδείγματα ενστίκτων: Ενστικτώδης είναι για όλα τα ζώα η αναζήτηση τροφής και ερωτικού συντρόφου, αλλά και η διαφύλαξη του προσωπικού τους χώρου.  Ενστικτώδης είναι για τα βαδιστικά πτηνά η ισόβια αναγνώριση ως μητέρας τους της πρώτης κινούμενης μορφής που θα συναντήσουν την πρώτη ημέρα μετά την εκκόλαψή τους.  Ενστικτώδης είναι για τους σκαντζόχοιρους η επιλογή της χειμέριας νάρκης, αλλά και για τις μέλισσες ο χορός που κάνουν γύρω από τα άνθη που γονιμοποιούν.

Ενστικτώδης πράξη είναι για τα πουλιά το χτίσιμο της φωλιάς τους, αλλά και για τα ωδικά πουλιά η αυθόρμητη απομνημόνευση μόνο του κελαηδήματος του πατέρα τους (όχι άλλων διπλανών πτηνών) και η εν συνεχεία αναπαραγωγή του.  Ενστικτώδης, δηλαδή γονιδιακά υπαγορευμένη, είναι τέλος η ανάγκη του αναπτυσσόμενου νευρικού συστήματος του ανθρώπου να εκτεθεί εγκαίρως σε αισθητικά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων κρίσιμων περιόδων της ανάπτυξης, γιατί, αν για παράδειγμα το νήπιο δεν δεχθεί φυσιολογικά οπτικά ερεθίσματα, τότε ο εγκέφαλός του θα παραμείνει ισοβίως τυφλός, ακόμη και αν τα μάτια είναι λειτουργικά ακέραια.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη σήμερα άποψη, το σύνολο των συμπεριφορών διαμορφώνεται τόσο από τη γενετική προδιάθεση του ατόμου όσο και από την επίδραση του περιβάλλοντος.  Βλέπετε δηλαδή ότι τα ένστικτα δεν ανήκουν απαραιτήτως σε έναν παράδοξο, παράλογο και παραψυχολογικό κόσμο που κυβερνά τον κόσμο της τάξης και της λογικής.  Μπορεί να αντιπροσωπεύουν και στρατήγημα του κληρονομικού υλικού προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις με τις οποίες θα τεθεί αναπόφευκτα αντιμέτωπος ο οργανισμός κάθε είδους.

πηγή