Ευθύνες..

 

   Κάθε Δευτέρα το blog νοιώθει κατεδαφισμένο.
     Όχι λόγω ''τσαγκαροδευτέρας'', παρά γιατί ξέρει πως πρέπει για άλλη μιά βδομάδα να παλέψει για να αποδείξει τα αυτονόητα.:
     Πως, δηλαδή, αυτό που ζούμε δεν είναι φυσιολογικό. Πως υπήρχε και υπάρχει ακόμη όχι  ''άλλος δρόμος'', αλλά άλλοι δρόμοι!
     Πως η ''φούσκα'' της κρίσης είναι πολύ μεγαλύτερη απ' την φούσκα της ντεμέκ ευημερίας που ζούσαμε πριν. Και την διατηρούν έντεχνα αυτοί που την δημιούργησαν.
     Γιατί τους συμφέρει. Γιατί έτσι κάνουν τις ''δουλειές'' τους πιό εύκολα. Γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
     Πως δεν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουμε σε μία κάπως φυσιολογική ζωή αν δεν το θέλουμε.
     Και μάλλον δεν το θέλουμε.
     Αλλοιώς θα κλείναμε τις τηλεοράσεις και τ' αυτιά στην μαύρη προπαγάνδα.
     Δεν θα επιτρέπαμε να διαχειρίζονται ακόμη τα κοινά όσοι μας έφεραν εν γνώσει τους ως εδώ.
     Θα κηρύτταμε γενική απεργία διαρκείας μέχρι να παραλύσει το κράτος τους, και να αναγκαστεί όλη η Ευρώπη να μας ακούσει.
     Κάτι θα κάναμε τέλος πάντων.
     Αλλά προπαντός δεν θα πέφταμε στην παγίδα της συζήτησης και της αμφιβολίας του ''μετά''!
     Στις Θερμοπύλες κανείς δεν σκέφτηκε ούτε ζήτησε εχέγγυα για το ''μετά''. Σταθήκανε και δώσανε την μάχη τους όπως έπρεπε. Το ίδιο και στα Δερβανάκια. Το ίδιο και στην Πίνδο.
     Τα εχέγγυα και η αναζητούμενη σιγουριά για τα επερχόμενα, οδηγεί στην παραδοχή ότι ''καλά είναι κι έτσι''!  Στο ''σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω''!
     Δίνει το δικαίωμα στους προδότες να ρωτούν: ''μήπως μας προδώσετε;''!!
     Δίνει το δικαίωμα κριτικής πριν την πράξη, και της δίκης εικαζομένων προθέσεων.
     Δίνει ανοιχτό πεδίο δράσης για την 5η φάλαγγα του συστήματος,
     ..που φορώντας την μάσκα του ''προασπιστή των συμφερόντων του λαού'', προσπαθεί να τον πείσει για την αναγκαιότητα των αλυσίδων του!
     Αυτά και άλλα τόσα αυτονόητα θα έπρεπε να είναι ήδη αυτονόητα, και να μην χρειάζεται  να τα συζητάμε, ούτε να επιχειρηματολογούμε υπέρ ή κατά.
     Θα έπρεπε να είχαμε πάει παρακάτω, κι όχι να κυνηγάμε την ουρά μας.
     Πάμε λοιπόν πάλι κι αυτή την βδομάδα να παλέψουμε για το παρόν και το μέλλον μας.
     Δεν μπορεί.
     Κάποια απ' αυτές τις βδομάδες θα τα καταφέρουμε!..

πηγή