Νεοφιλελεύθεροι καμικάζι

Μάθαμε, λοιπόν, χτες  ακούγοντας την πρώτη ομιλία του πρωθυπουργού  ότι υπάρχει  μια «υπέρτατη ιδεολογία» που ενώνει τους δύο και με το ζόρι συνεταίρους στις καρέκλες της εξουσίας: είναι- όπως είπε ο Αντώνης Σαμαράς-- « η σωτηρία του τόπου». Δεν πρωτοτύπησε ο πρωθυπουργός, καθώς  είναι η δοκιμασμένη στην ιστορία η τακτική της ένδυσης ποταπών και ιδιοτελών στόχων  με χρυσοποίκιλτα  ενδύματα.

Ωστόσο, το πρώτο σκέλος της  δήλωσης του Πρωθυπουργού, περί της κοινής «υπέρτατης ιδεολογίας» των δύο κομμάτων που κυβερνούν τη χώρα ανελλιπώς από το 1974 , είναι ακριβέστατο. Μόνο που ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο …σοσιαλιστής συνεταίρος του τολμούν να ονοματίσουν  αυτήν την υπέρτατη ενοποιητική ιδεολογία: Νεοφιλελευθερισμός.
Ορκισμένα (και δεμένα χειροπόδαρα) σ αυτήν την  ιδεολογία  τα δύο κόμματα εξουσίας (Νέα δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ)  είναι δεσμευμένα όχι μόνο να συγκροτήσουν κυβέρνηση, αλλά και να υλοποιήσουν όσα απαιτούν οι δανειστές, στους οποίους  άλλωστε οφείλουν  και  την μέχρι στιγμής  πολιτική τους επιβίωση.
Τι ακριβώς ζητούν οι δανειστές, είναι πια γνωστό στον καθένα, ειδικά μετά απ τον τρόπο που η κυβέρνηση απέλυσε τους 2.500 εργαζόμενους της ΕΡΤ:
Το ξαλάφρωμα (από εργαζομένους) στο δημόσιο, τη συμπίεση (μέχρι κινεζοποίησης) του εργασιακού κόστους, την υπονόμευση των δομών που συγκροτούν τον ιστό ενός κράτος (παιδεία, υγεία, ασφάλεια, ενέργεια, νερά, λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια, αμυντική βιομηχανία).
Με άλλα λόγια, αποστολή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ των Σαμαρά – Βενιζέλου  είναι:
  Απολύσεις, μειώσεις μισθών – συντάξεων, διάλυση συστήματος υγείας, υπονόμευση/ διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, ξεπούλημα των  πάντων.
Αυτός είναι ο μονόδρομος που είναι υποχρεωμένοι να διαβούν οι επί 40 χρόνια κυβερνώντες μας. Ένας μονόδρομος που οδηγεί τη χώρα στο χάος και αυτούς τους ίδιους στο αναγκαστικό  πολιτικό τους τέλος.

πηγή