Συνεχίζουμε να αναμασάμε το παραμυθάκι που μας πουλάνε δυστυχώς.

Τι κι αν  όλα γύρω σου καταρρέουν  απ τη φωτιά που τα  κατατρώει. Η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση, όλα.
Οι  «ξένοι»  φταίνε.  Αυτοί σου πήραν την καλοπληρωμένη  γωνία στα φανάρια που πουλούσες  χαρτομάντιλα και σου  φάγανε  το μεροκάματο.
Οι  καθηγητές φταίνε. Αυτοί οι  ανεπρόκοποι που πληρώνονται ένα σωρό  και δουλεύουν τσάμπα. Που τολμάνε  ν  απεργήσουν εν μέσω πανελληνίων  εξετάσεων.

Οι  δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε. Αυτοί π ου μπήκαν με μέσον ή πουλήθηκαν  για ψήφους για να  χωθούν οι καημένοι και ξύνονται  όλη την ώρα.
Οι ανάπηροι  φταίνε. Που δεν  πρόσεχαν  για να μην μείνουν  ανάπηροι.  Θα έπρεπε να τους αφήσουν να πεθάνουν ή ακόμα καλύτερα να τους σκοτώνουν στη γέννα για να μην τους πληρώνουμε ε; Οι διανοητικά καθυστερημένοι φταίνε. Κι αυτοί στον Καιάδα. Οι ασθενείς με ψυχικά νοσήματα φταίνε. Ποιος νοιάζεται για τους μισότρελους; Ρίξτε τους στα μπουντρούμια και πετάξτε και το κλειδί.
Οι ομοφυλόφιλοι φταίνε ή οι διεμφυλικοί. Αυτοί οι ανώμαλοι διαφορετικοί που μολύνουν την κοινωνία. Οι εκδιδόμενες γυναίκες με AIDS φταίνε. Αυτές οι υγειονομικές βόμβες που πηδούσες χωρίς προφυλακτικό, που σπέρνουν αρρώστιες.
Τα εμβολίασα παιδιά φταίνε. Οι βρομιάρηδες οι γονείς τους δεν τα εμβολίασαν γιατί δεν ήθελαν, όχι γιατί δεν μπορούσαν και τώρα απειλείται η υγεία του δικούς σου «καθαρού» παιδιού.

Οι άλλοι φταίνε. Πάντα οι άλλοι. Εσύ ποτέ. Συνέχισε να μασάς το παραμυθάκι που σου πουλάνε.
Χρόνια τώρα σε ποτίζουν γραψαρχιδινι και σταρχιδιαμολ. Είναι μαγκιά να τα γράφεις όλα, έτσι δεν είναι; Σε βολεύει. Ειδάλλως θα πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου, ν’ αναλάβεις ευθύνες και δράση. Συνέχισε να αδιαφορείς και να σκέφτεσαι ότι δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Εσύ δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα άλλωστε. Εσύ έχεις να φας, και η οικογένειά σου, και οι οικείοι σου. Και όχι μόνο έχεις να φας, αλλά περνάς και καλά. Δε σ αγγίζει εσένα αυτό που αποκαλούν κρίση. Έχεις υποστεί κάποιες μειώσεις, αλλά και πάλι έχει ο θεός, σκέφτεσαι.
Έχεις την εντύπωση ότι αν κοιτάξεις το σπίτι σου και μόνο θα βγεις αλώβητος απ΄ όλη αυτή τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει. Έχεις την εντύπωση ότι αν δώσεις ελεημοσύνη, θα ελεηθείς.
Δε σε αφορά όταν ο διπλανός σου καίγεται. Δε σε αφορά που είναι άνεργος. Εσύ δεν είσαι. Είναι τεμπέλης και δε βρίσκει δουλειά, είπες.
Δε σε αφορά που τα παιδιά σου είναι άνεργα ή εργάζονται με μισθούς πείνας. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτή η δουλειά, είπες.
Δε σε αφορά που τα παιδιά σου φεύγουν μετανάστες σε άλλη χώρα. Οι άλλοι μετανάστες τους πήραν τη θέση και χρέος σου είναι να τους διώξεις.
Χαίρεσαι όταν καίγεται ο διπλανός σου, διότι πολλές φορές σκέφτηκες ή και ακόμα είπες, «ας είμαι εγώ καλά και οι άλλοι δεν πάνε να καούν». Όταν η φωτιά φτάσει στη δική σου την πόρτα – γιατί κάποια στιγμή θα φτάσει – τότε θα ‘ναι αργά για δάκρυα. Γι αυτό συνέχισε την φυτο-ζωούλα σου. Σε βολεύει. Ειδάλλως θα πρέπει ν αρχίσεις να σκέφτεσαι για λογαριασμό σου.

πηγή