Μέσα από καθημερινές ιστορίες δολοφονικής τρέλας, είναι πλέον φανερό το μήνυμα…

Ψέματα επί ψεμάτων-Προπαγάνδα-Παράνοια-Τρόμος-Εκμετάλλευση χωρίς κανένα πλέον πρόσχημα-Αδικία(συσσωρευμένη μες στους αιώνες κι έχοντας πια ξεπεράσει προ πολλού το όριο της ύβρεως)-ατέλειωτη κοινωνική Δυστυχία-Μίσος-Θάνατος!
Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτά είναι οι αξίες ή τα "δώρα" που προσφέρει απλόχερα η 2η δεκαετία του 21ου αιώνα στους λαούς της υφηλίου. Με "δωροθέτες" το 1% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού, που θεωρεί ότι κατέχει κληρονομικά δικαιώματα διαχείρισης κατά το δοκούν επί των ανθρώπινων πληθυσμών.

Δικαιώματα που ανάγονται σε γενεαλογικά δέντρα τα οποία φτάνουν σε τίτλους και πόστα εξουσίας (πολιτικής, ιερατικής, οικονομικής) μακρινών ιστορικών παρελθόντων.

 Ας έρθουμε στην Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων και προυχόντων (που από τις εποχές της βυζαντινής διαφθοράς και της οθωμανικής αγαστής συνεργασίας), οι οποίοι ουδέποτε έφυγαν από τον τόπο. Και υπάγονται σε διεθνείς εντολοδότες παγκόσμιου εξουσιασμού. Εδώ όπου, καθημερινά και όλο πιο ραγδαία, διαδραματίζονται ιστορίες που σαν μαστίγια ραπίζουν με λύσσα τα τελευταία θλιβερά κουρέλια των όποιων ενδείξεων πολιτισμένου και δημοκρατικού βίου. Ιστορίες που μοιάζουν να έχουν δραπετεύσει από τις πιο σκοτεινές σελίδες ενός Κάρολου Ντίκενς. Όμως αφορούν σημερινές εποχές, των σημαντικότατων και όλο πιο εντυπωσιακών επιτευγμάτων των τεχνο-επιστημών, που δεν αγγίζουν ωστόσο ούτε στο ελάχιστο τις μυριάδες ζωές των φτωχών ανθρώπων! Κι αφορούν την πραγματική ζωή, η οποία κυλάει δίπλα μας και μας κατακλύζει με συγκλονιστικά αποκαρδιωτικές εικόνες και μας πνίγει με όλο και πιο ασφυχτικές οσμές. Εικόνες που δεν έχουν σχέση με κινηματογραφικά στιγμιότυπα, όπου ο θάνατος, τα αιμόφυρτα και βασανισμένα σώματα, οι αποσκελετωμένες φιγούρες παραμένουν μέσα στο πανί. Αλλά ξεπηδούν απ'αυτό και ρέουν ανάμεσά μας, για να ραντίσουν αποχαυνωμένες συνειδήσεις με αίμα από ανοιχτές πληγές.
Και να μας διαμηνύσουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι κανείς (ή σχεδόν κανείς, γιατί πάντα υπάρχουν οι ευνοημένοι) δεν θα μείνει αλώβητος από τη δολοφονική "μακριά χατζάρα" των ψυχοπαθών δήμιων (δεν ταιριάζει καλύτερα άλλος χαρακτηρισμός). Οι οποίοι, την ώρα που ετοιμάζονται να πάρουν κεφάλια, μιλούν για σχέδια σωτηρίας των μελλοθάνατων που τιμωρούνται για ένα (οικονομικό) έγκλημα το οποίο δεν διέπραξαν οι ίδιοι. Αλλά εκείνοι που τώρα τους καταδικάζουν σε θάνατο!

Και για να το προεκτείνουμε κι έξω από τα εγχώρια τείχη: Βαδίζουμε ολοταχώς στο σημείο μηδέν για την ίδια την ελευθερία και ομαλή συνέχεια του ανθρώπινου είδους! Καθώς το φαινόμενο δεν είναι, βέβαια, μόνο ελληνικό, αλλά λειτουργεί από παλιά και μεθοδικά και σε πιο άγριες μορφές σε όλες σχεδόν τις ηπείρους. Και σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπινων πειραματόζωων,  λιμοκτονούντων, εξασθενημένων κι απίστευτα εξαθλιωμένων λαών...,  για λογαριασμό πλήρως ανάλγητων πολυεθνικών.

πηγή