Κι ὅμως, πάντα μέσα μας εἶναι οἱ ἀπαντήσεις…

Ὅλες οἱ ἀπαντήσεις, ὅλα τὰ καλὰ ἤ τὰ κακά, ὅλες οἱ «γνώσεις» γιὰ τὸ ποῦ πρέπει νὰ στραφοῦμε, παραμένουν μέσα μας νὰ τὶς ἀναγνωρίσουμε. Νὰ τὶς ἀκούσουμε… Νὰ τὶς σεβαστοῦμε…
Μέσα μας δὲν θὰ βροῦμε ἀπαντήσεις γιὰ τὸ πῶς λύεται μία ἐξίσωσις.
Θὰ βροῦμε ὅμως ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ἐὰν κάποιος εἶναι καλὸς ἤ κακὸς δάσκαλος, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς διδάξῃ τὶς ἐξισώσεις.
Μέσα μας δὲν θὰ βροῦμε ἀπαντήσεις γιὰ τὸ πῶς μαγειρεύεται ἕνα φαγητό. 

Μποροῦμε ὅμως νὰ βροῦμε τὶς ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ποιὸς πρέπει νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ μᾶς τὸ ἐκπαιδεύσῃ καλλίτερα γιὰ νὰ τὸ μαγειρέψουμε.
Μέσα μας ὅμως πάντα θὰ βροῦμε τὶς ἀπαντήσεις γιὰ τὸ ποῦ πρέπει νὰ πορευτοῦμε.
Γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε στοὺς γύρω μας… Γιὰ τὸ πῶς ὀφείλουμε νὰ κρίνουμε τὶς καταστάσεις. Γιὰ τὸ ποῦ ὀφείλουμε νὰ ἀφιερώνουμε χρόνο καὶ ποῦ ὄχι… Γιὰ τὸ ποιοὺς φίλους θὰ ἔχουμε κοντά μας καὶ γιὰ τὸ ποιοὺς θὰ διώξουμε…

Μέσα μας πάντα γνωρίζουμε τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό.
Ἐκεῖ, στὴν καρδιά μας, στὴν πραγματικὴ νόησί μας, φωλιάζει καὶ ἡ μικρὴ φωνούλα, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξῃ τὸν τρόπο γιὰ νὰ ἀνακαλύψουμε τοὺς δρόμους ποὺ θὰ μᾶς κάνουν εὐτυχισμένους.
Διότι ἡ εὐτυχία δὲν μετριέται μὲ τὰ γραμμάρια ἤ μὲ τοὺς τόνους, ἀλλὰ μὲ τὶς στιγμές…
Κι ὅταν ἐμεῖς γνωρίζουμε πὼς πράττουμε τὸ καλλίτερο, τότε γεμίζουμε ἰκανοποίησι καὶ χαρά…
Καὶ οἱ πολλὲς χαρὲς δομοῦν εὐτυχισμένες ζωές…

Ἀξίζει νὰ ἀφιερώσουμε λίγο χρόνο γιὰ νὰ μᾶς γνωρίσουμε καλλίτερα καὶ νὰ ἀναθεωρήσουμε ὅλα ὅσα ἔως σήμερα πιστεύαμε γιὰ σημαντικά.
Τὰ σημαντικὰ ἀκόμη δὲν τὰ ἔχουμε γνωρίσῃ… Εἶναι ἐμπρός μας καὶ μᾶς περιμένουν…
Θὰ τὰ βροῦμε ὅμως μόνον μὲ μίαν  προϋπόθεσι…
Θὰ τὰ ζήσουμε μόνον ἐὰν ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ μέσα μας…

Καμμία ἐπανάστασις δὲν πρόκειται νὰ ἐπιτύχῃ, ἐὰν ἐμεῖς πρῶτα δὲν γίνουμε ὁλοκληρωμένοι ἄνθρωποι.

πηγή