«Η επανάσταση μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας μοιάζει με την ανταρσία των φυλακισμένων που θέλουν καλύτερο φαγητό»

Ερώτηση : Λέτε πως πρέπει να επαναστατούμε εναντίον της κοινωνίας και την ίδια στιγμή πως δεν πρέπει να είμαστε φιλόδοξοι. Δεν είναι φιλοδοξία η επιθυμία μας να βελτιώσουμε την κοινωνία;

… Έχω εξηγήσει πολύ προσεκτικά τι εννοώ λέγοντας επανάσταση, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω ακόμη πιο ξεκάθαρο. Το να επαναστατεί κανείς μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας, με σκοπό να την κάνει λίγο καλύτερη, να φέρει κάποιες μεταρρυθμίσεις, είναι σαν την επανάσταση που κάνουν οι φυλακισμένοι για να καλυτερέψουν τη ζωή τους μέσα στη φυλακή τους• και μια τέτοια επανάσταση δεν είναι επανάσταση, είναι απλώς ανταρσία.
Βλέπετε τη διαφορά; Η επανάσταση μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας μοιάζει με την ανταρσία των φυλακισμένων που θέλουν καλύτερο φαγητό, καλύτερη μεταχείριση. Αντιθέτως, η επανάσταση η οποία γεννιέται από την κατανόηση ξεκόβει το άτομο από την κοινωνία, κι αυτή είναι δημιουργική επανάσταση.

Τώρα, ας πούμε ότι ως άτομο ξεκόβεις από την κοινωνία. Είναι μια πράξη που έχει ως κίνητρο τη φιλοδοξία; Αν είναι, τότε δεν έχεις ξεκόψει καθόλου, βρίσκεσαι ακόμη μέσα στη φυλακή, γιατί η βάση της κοινωνίας είναι η φιλοδοξία, η κτητικότητα και η απληστία. Αλλά αν τα κατανοήσεις όλα αυτά και επαναστατήσεις μέσα στην καρδιά και στο νου σου, τότε δεν θα είσαι πια φιλόδοξος, δεν θα έχεις ως κίνητρο το φθόνο, την απληστία, την κτητικότητα, και γι’ αυτό δεν θα έχεις σχέση με την κοινωνία που βασίζεται σ’ αυτά. Τότε θα είσαι ένα δημιουργικό άτομο και οι πράξεις σου θα περιέχουν το σπόρο μιας διαφορετικής παιδείας.

Υπάρχει, λοιπόν, τεράστια διαφορά ανάμεσα στα αποτελέσματα της δημιουργικής επανάστασης και στα αποτελέσματα της επανάστασης ή της ανταρσίας μέσα στο πλαίσιο της κοινωνίας. Όσο ενδιαφέρεσαι απλώς να αναμορφώσεις, να διακοσμήσεις τα κάγκελα και τους τοίχους της φυλακής σου, δεν είσαι δημιουργικός. Η αναμόρφωση χρειάζεται πάντα κι άλλη αναμόρφωση, και το μόνο που κάνει είναι να φέρνει περισσότερη δυστυχία, περισσότερη φθορά. Αντιθέτως, ο νους που κατανοεί τη δομή της κτητικότητας, της απληστίας, της φιλοδοξίας, και ξεκόβει απ’ αυτή, βρίσκεται σε διαρκή επανάσταση. Αυτός ο νους διαρκώς διευρύνεται, είναι δημιουργικός και -όπως η πέτρα που πετάς στα ήρεμα νερά μιας λίμνης- δημιουργεί «κύματα» που θα δημιουργήσουν έναν εντελώς διαφορετικό πολιτισμό.

πηγή