Οι μεταλλάξεις του φασισμού

Αν κοιτάξουμε τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, όπως αυτός διαμορφώθηκε στις τελευταίες εθνικές εκλογές, θα εκπλαγούμε με την άνοδο των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων. Να πάρουμε μια γεύση.
Το κόμμα του αρχιδολοφόνου Αντερς Μπρέιβικ, που σκότωσε εν ψυχρώ 69 εφήβους σιό νησί Ουτόγια της Νορβηγίας και τραυμάτισε δεκάδες άλλους, στην κατασκήνωση της Νεολαίας των Σοσιαλδημοκρατών, στις εκλογές του 2013, πήρε 16,3% και μπήκε στην κυβέρνηση.

Στην Ελβετία, η Ακροδεξιά έφτασε το 26,6% στις εκλογέ3 του 2011. Στην Αυστρία, το ποσοστό τους ανέβηκε στο 26% oris εκλογές του 2013. Στη Γαλλία το ποσοστό τους είναι 13,6% στις εκλογές του 2012. Στην Ανατολική Ευρώπη τα πράγματα δεν πάνε καλύτερα. Στη Ρωσία έχουν 11,7%, στην Ουκρανία 10,5% και στην Ουγγαρία 16,7%.
Αλλά και στις χώρες όπου δεν εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο, όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, τα ποσοστά τους είναι αντιστοίχως 0,2% και 0,3% και έχουν τεράστια επιρροή στα κόμματα εξουσίας. Η βαριά παράδοση του φρανκισμού και του σαλαζαρισμού πέρασε στη Δεξιά και στους Σοσιαλδημοκράτες, που αφομοίωσαν την ακροδεξιά ατζέντα.
Είναι το μοντέλο που θέλουν να μιμηθούν ο κ. Σαμαράς και το επιτελείο του. Εξ ου και ο εμφύλιος με τη Χρυσή Αυγή. Είναι θέμα ηγεσίας. θα έχουμε μια ενιαία Δεξιά με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής ή με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας; Μέχρι πρόσφατα η φασίζουσα κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου περίμενε τον «εκπολιτισμό» των κουκουλοφόρων rns Χ.Α., κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, και έδειξε απεριόριστη ανοχή, (θα έλεγα και όλο το πολιτικό σύστημα που υποτίμησε τον κίνδυνο αυτής της εγκληματώ οργάνωσης).
Τι έγινε και χάλασε αυτή η συναίνεση; Οι βιαιοπραγίες και τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής ξεπέρασαν το ανεκτό όριο. Πριν κινηθεί η Δικαιοσύνη είχε προηγηθεί η δημοσιογραφική έρευνα. Και εδώ θα χρειαστεί να μνημονεύσουμε τις έρευνες του δικού μας Δημήτρη Ψαρρά για τον σύγχρονο ναζισμό στην Ελλάδα, χωρίς να ξεχνάμε και τους λίγους άλλους που κατάλαβαν σε βάθος αυτό το φαινόμενο.
Οταν κατάλαβε η Χ.Α. πως πρέπει να μεταλλαχθεί ήταν πλέον αργά. Είχε κινηθεί η Δικαιοσύνη. Και από εδώ ξεκινάει η μανιάτικη βεντέτα μεταξύ Κασιδιάρη - Μπαλτάκου, με την ανάμειξη και του υιού Μπαλτάκου, που δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί. Πάντως ο νεαρός Μπαλτάκος τήρησε το εθιμικό δίκαιο της Μάνης. Ισως να σκέφτηκε: «Ο πατέρας μου σας φέρθηκε με τόση φροντίδα και αγάπη. Και εσείς τον καρφώνετε;»
Οι ακροδεξιοί μηχανισμοί έχουν βαθιές ρίζες στην Ευρώπη. Μπορεί ο ναζισμός και ο φασισμός να νικήθηκαν στρατιωτικά, αλλά οι ιδέες τους επέζησαν μέχρι σήμερα. Και διαψεύδουν το κομμουνιστικό φάντασμα του Μαρξ. Σήμερα πάνω από την Ευρώπη πλανιέται ο μεταλλαγμένος φασισμός, που αφήνει πίσω του τις αρχέγονες δομές και τα σύμβολα. Αυτά ήταν καλά για την αρχή. Παίρνει τη μορφή του νοικοκύρη και πατριώτη, κάνει.το έθνος και τη φυλή ανώτατη αξία, μέσα από τη συντριβή του πιο αδύνατου και του πιο φτωχού. Ο αντισημιτισμός σήμερα έχει υποχωρήσει και τη θέση του πήρε η ισλαμοφοβία. Στο ίδιο το Ισραήλ έχουν αναπτυχθεί θεωρίες για την ανωτερότητα της φυλής τους - μια επινόηση βέβαια εφόσον οι Εβραίοι δεν είναι φυλή, έτσι τους ήθελε ο Χίτλερ, είναι θρησκεία σε παγκόσμιο επίπεδο. Και οι δεύτεροι υπό διωγμό είναι οι Τσιγγάνοι και φυσικά οι κληρονόμοι των μπολσεβίκων, αν και αυτοί ανήκουν στην ιστορία. Τώρα τους λέμε τρομοκράτες, ασχέτως αν είναι πασιφιστές περιβαλλοντολόγοι.
Το πρώτο συγκροτημένο φασιστικό κόμμα είναι η «Ενωση για τη Γαλλική Πατρίδα», που ιδρύθηκε το 1898, στο πλαίσιο της Υπόθεσης Ντρέιφους. Θεωρητικοί όπως ο Moρίς Μπαρές, ο Ζιλ Λεμέτρ, ο Σαρλ Μοράς και πολλοί άλλοι διαμορφώνουν ένα ισχυρό ακροδεξιό κίνημα που επηρεάζει ολόκληρη την Ευρώπη. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαν ούτε Χίτλερ ούτε Μουσολίνι. Και με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλη η Ευρώπη στον Μεσοπόλεμο ήταν στα χέρια των ακροδεξιών. Το ίδιο μπορεί να γίνει και σήμερα. Μια μεταλλαγμένη Ακροδεξιά θαυμάσια μπορεί να συμμαχήσει με την κλασική Δεξιά και τους Σοσιαλδημοκράτες, επικουρούμενη από την ευρωπαϊκή Αριστερά, σχηματίζοντας κυβερνήσεις «προωθητικού συμβιβασμού», «συναίνεσης», «εθνικής πολιτικής», «ευρωπαία πορείας» και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.
Καλό παράδειγμα η ΔΗΜΑΡ, που συνεργάστηκε με τον κ. Μπαλτάκο, τον σύνδεσμο της Χ.Α., στην τρικομματική διακυβέρνηση. Στη μετάλλαξη του φασισμού στην Ευρώπη θα χρειαστεί να επανέλθουμε. Στο μεταξύ, ας σκεφτεί η Αριστερά την ολιγωρία της. Ο αποτελεσματικός φασισμός χτυπάει από πολλές πλευρές, δεν δείχνει το πρόσωπο του και κάνει μια σαλάτα με όλα τα ζαρζαβατικά που αρέσουν. Κάτι σαν δημοφιλές τηλεοπτικό σόου. Αλλά στο βάθος δεσμεύεται μόνο για τους TALIBANK.

πηγή