Είναι «μια ωραία ατμόσφαιρα»…

Ο βουλευτής και ο πρόεδρος ενός κοινοβουλευτικού κόμματος καταγγέλλουν απόπειρα χρηματισμού ενόψει των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός της χώρας καταθέτει μήνυση εναντίον του βουλευτή. Ο φερόμενος ως «μεσάζον» στην υπόθεση, είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος φαίνεται να έχει διατελέσει σύμβουλος προέδρων κομμάτων και μετέπειτα πρωθυπουργών, ενώ ταυτόχρονα διαθέτει τις «ικανότητες» για να καταλαμβάνει θέσεις σε μεγάλες ελληνικές και ξένες τράπεζες… Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη ρήση του ηθοποιού Ντ. Ηλιόπουλου και να πούμε ότι είναι «μια ωραία ατμόσφαιρα», αλλά η μπόχα... 

 και η δυσωδία δεν μας επιτρέπει να περιοριστούμε στις διαπιστώσεις…

 Οι καταγγελίες του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛΛ Π. Χαϊκάλη και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που αυτές προκάλεσαν έφεραν στην επιφάνεια, για μια ακόμα φορά, τη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ενός συστήματος εξουσίας που γεννά και αναπαράγει υποθέσεις διαφθοράς, διαπλοκής, δωροδοκιών, χρηματισμού και έχει πάντα τους ίδιους πρωταγωνιστές. Πολιτικοί και επιχειρηματίες, αστικά κόμματα και μονοπώλια, εδώ και δεκαετίες έχουν πιαστεί στα πράσα να …συναλλάσσονται κάτω από το τραπέζι. Μίζες για να κλειστούν συμβάσεις. Φωτογραφικοί νόμοι – ρουσφέτια σε γνωστούς, «νταβατζήδες» επιχειρηματίες. Πολιτικοί, ιδιοκτήτες εταιρειών off – shore που ξεπλένουν «μαύρο χρήμα». Μήπως υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει τα παραπάνω; Μήπως δεν έχουν όνομα οι πολιτικοί και οι επιχειρηματικοί όμιλοι; Οχι! Ολοι γνωρίζουμε πολλά.

 Σήμερα, μετά τις καταγγελίες Χαϊκάλη, υπήρξε ένα …«ποιοτικό» άλμα. Κυβερνητικά στελέχη και κάποιος τραπεζίτης, σύμφωνα με τις καταγγελίες του βουλευτή των ΑΝ.ΕΛΛ και τα dvd που κατέθεσε στους εισαγγελείς, προσφέρουν μέχρι και 3 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να «πείσουν» βουλευτές να ψηφίσουν υπέρ της υποψηφιότητας του Στ. Δήμα για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν γνωρίζουμε που θα καταλήξουν οι έρευνες της Δικαιοσύνης.

 Όμως ακόμα και αυτές οι καταγγελίες και πιθανά οι αποκαλύψεις που θα ακολουθήσουν δεν πρέπει να προκαλέσουν σε κανέναν έκπληξη. Σε μια χώρα που τα κυβερνητικά στελέχη έχουν αναγάγει, σε μέσο ανοιχτού εκβιασμού του κοινοβουλίου και της κοινωνίας την προεδρική εκλογή και ισχυρίζονται ότι αν προκηρυχθούν εκλογές στη χώρα θα επικρατήσει χάος, ακόμα και ο πλέον καλόπιστος αρχίζει να διερωτάται μέχρι που είναι αποφασισμένοι να φτάσουν. Ειδικά στην περίπτωση που οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι υπάρχουν «αναποφάσιστοι» βουλευτές. Βουλευτές που κατά καιρούς έχουν δηλώσει ότι «διαφωνούν» με την πολιτική της κυβέρνηση, αλλά είναι έτοιμοι να ψηφίσουν πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα «αξιόλογο πρόσωπο». Τέτοιες δηλώσεις είχε κάνει και ο Π. Χαϊκάλης τον περασμένο Αύγουστο.

 «Οπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά», λέει ο λαός μας. Την ίδια ώρα που μεταξύ πολιτικών κύκλων γίνονταν «βολιδοσκοπήσεις», σε εκθέσεις τους, ελληνικές και ξένες τράπεζες και σε δηλώσεις τους τραπεζίτες προεξοφλούσαν κρίση «ρευστότητας» και στάση πληρωμών της Ελλάδας στην περίπτωση που υπάρξει «πολιτική αστάθεια» από τη μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί στις κάλπες! Έσπειραν και σπέρνουν πανικό, τρομοκρατούν και εκβιάζουν έναν ολόκληρο λαό, για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία, να …πείσουν τους βουλευτές να ελέγξουν πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο. Ένα σύστημα που επιδιώκει μέσω του φόβου να χειραγωγήσει συνειδήσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα διστάσει αν χρειαστεί να τις εξαγοράσει…

 Δημοσίευματα, πληροφορίες και καταγγελίες ακόμα και πολιτικών για επιχείρηση χρηματισμού βουλευτών υπάρχουν από τις αρχές του Καλοκαιριού. Αιωρούνται στην ατμόσφαιρα. Κυκλοφορούν στα πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία. Αποτελούν μέρος των καυγάδων στα τηλεοπτικά στούντιο. Αρα, όλοι κάτι έχουμε ακούσει. Ορισμένοι γνωρίζουν κάτι παραπάνω και συχνά – πυκνά μιλούν. Το σκηνικό, λοιπόν υπάρχει. Οι δωροδοκίες και οι χρηματισμοί πολιτικών είναι σύμφυτές του καπιταλισμού. Αποτελούν προϊόν των δεσμών αίματος που έχει αναπτύξει το κεφάλαιο με τους πολιτικούς εκπρόσωπος του. Θα αναπαράγονται όσο υπάρχει το εκμεταλλευτικό σύστημα. Όταν ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα», οι καπιταλιστές και τα πολιτικά παιδιά τους, έχουν μάθει να κινούνται στα όρια ή ακόμα και έξω από τα νόμιμα πλαίσια, της δικής τους αστικής δημοκρατίας…

πηγή