Εικονική Σαμαρικότητα

Τον περασμένο Απρίλιο, το ζευγάρι των σωτήριων δυνάμεων του τόπου, ο Αντώνης της καρδιάς μας και ο Βαγγέλης του εντέρου μας, έκοβαν κορδέλες στο Ζευγολατιό χειροκροτούμενοι από δανεικούς εργάτες.
Τον Μάιο το τρίο Στούτζες της κυβέρνησης “μείωνε” τον ΦΠΑ, συζήταγε για ένα νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού που ποτέ δεν ήθελε, και πούλαγε τρελίτσα στους Κινέζους με το περίφημο πλέον σε όλο τον πλανήτη, Success Story.

Τον Ιούνιο “δεν έκλεινε την ΕΡΤ” ρίχνοντας μαύρο στις οθόνες όλων των Ελλήνων και μη, ενώ Βαγγέλας και Αντωνάκης πούλαγαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον Κουβέλη, την ώρα που τα είχαν βρει με τη μισή ΔΗΜΑΡ.
Εδώ και μήνες εξελίσσεται μία προανακριτική για να φανεί πως ερευνήθηκε η λίστα Λαγκάρντ, και παρά τα όσα αποκαλύπτονται για τις πομπές Βενιζέλου, ο πρόεδρος και οι μουτζαχεντίν της πρώην τρικομματικής, που συνεχίζει να κυβερνά ως δικομματική με τσόντα από τον υπο διάλυση τρίτο, ετοιμάζονται να τη ρίξουν στο βαθύ πηγάδι της Ιστορίας που ξέρουν μόνο οι ίδιοι να γράφουν.
Προχτές ο πρωθυπουργός της ακροδεξιάς κυβέρνησης, που κυβερνά με την ατζέντα της ναζιστικής ελάσσονος αντιπολίτευσης, υποδέχθηκε τον, Έλληνα (όπως θα έπρεπε), Γιάννη Αντετοκούμπο, που πρόσφατα εξασφάλισε την ελληνική ιθαγένεια, με τον νόμο που ο Σαμαράς επιθυμεί να καταργήσει.
Τις τελευταίες ημέρες, καθημερινά κι από ένας διαφορετικός βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας παρέχει άσυλο στην αρρώστια της Χρυσής Αυγής, η οποία, ως γνωστόν, δεν είναι ναζιστική. Απλά θεωρεί τον Χίτλερ μέγα ηγέτη και μορφή που δεν έχει κριθεί ακόμα από την Ιστορία.
Κάθε μέρα κι ένα πυροτέχνημα. Κάθε πυροτέχνημα κι ένα ψέμα. Κι έτσι κυλάει η ζωή στο βασίλειο του Ελλαδιστάν. Εκεί που δεν πίπτει αλήθεια, αλλά σαρώνει το παραμύθι.
Στο ημερολόγιο ενός ανέργου ο Δημήτρης, 48 χρ., καταθέτει με ποιον ακριβώς τρόπο δεν υπάρχει ούτε μία από τις 4.400 θέσεις εργασίας για μάζεμα φράουλας στη Μανωλάδα για Έλληνες. Την ώρα που τα δημοσιεύματα κρεμάνε στα ματαλάκια για ακόμα μία φορά, πάνω από ενάμιση εκατομμύριο ανέργους, που δεν πάνε να κάνουν “τις βρώμικες δουλειές”.
Την ίδια ώρα, οι τσιφλικάδες στη Μανωλάδα, και στην κάθε Μανωλάδα, συμπληρώνουν το έργο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Όσοι μετανάστες δεν στοιβάζονται στα περιβόητα “κέντρα φιλοξενίας”, όπου άμα είναι τυχεροί γλιτώνουν από τις απόπειρες αυτοκτονίας, τις απεργίες πείνας που αναγκάζονται να κάνουν και τις αιματηρές συμπλοκές, βρίσκονται βορά στα χέρια των δουλεμπόρων, που απολαμβάνουν τον αλληθωρισμό της ελληνικής κοινωνίας ανενόχλητοι.
Παράλληλα, ένας άνθρωπος βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 31 μήνες, χωρίς δίκη, χωρίς να εκτίει κάποια ποινή, όντας υπόδικος. Ένας άνδρας, πληρώνει με τη ζωή του τις ιδέες του, χωρίς να έχει καταδικαστεί για κάτι, και αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το μόνο του όπλο, το κορμί, όντας σε απεργία πείνας εδώ και 31 ημέρες. Ζητάει μόνο δίκαιη δίκη, υπερήφανος για τα πιστεύω του, και σ’ αυτό η κυβέρνηση αρκείτε να τον κατηγορήσει για αναρχία.
Όχι δεν είμαστε τρελοί. Όχι, δεν έχουμε όλοι κατάθλιψη, ούτε ελλιπή επαφή με την πραγματικότητα. Όχι δεν έχει έρθει το τέλος του κόσμου, κι εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε κάπου ανάμεσα στους τίτλους. Το δικό τους τέλος έχει έρθει. Κι αυτό δεν θα το αποφύγουν με όσα ψέματα κι αν πουν. Όσες αλήθειες κι αν παραχαράξουν.

πηγή