Αυτό κι αν είναι success story!

Tώρα, δηλαδή, δε μπορεί να μην αναρωτιέται κανείς:

Α. Αν στη θέση του εραστή του οβάλ γραφείου βάλεις τον Γερμανό σακάτη.

 Β. Να αντικαταστήσεις το πρωτοπαλίκαρο του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου με το αμερικανάκι που μας έστειλε ο Ομπάμα για να κανονιστεί η φωτογραφία στον Λευκό Οίκο...

Γ. Να μετονομάσεις κι εκείνη την αλήστου μνήμης Τρόικα Εσωτερικού με την «μας έκανε τα τρία, δύο» κυβέρνηση των Ολετήρων κι ο ακανθόσπαρτος γάμος είναι ένα τετελεσμένο γεγονός! (φωτό: ΟΚΤΑΝΑ)

Παρεκτός κάποιων ονομάτων, κάποιων προσώπων λοιπόν, που απλώς εναλλάσσονται τι άλλο έχει αλλάξει?

Αυτό κι αν είναι success story!

Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι -προβλέπουν οι κακοήθεις- με βήματα γοργά τον ρόλο του ξεθυμασμένου εκτοπλάσματος της ανανεωτικής αριστεράς στην Ελληνική μας Τηλεδημοκρατία, πάει να τον πάρει ο Αλέξης. Σαν να τον προβάρει ήδη, λένε -οι ίδιοι κακοήθεις- αφού δεν αντιλαμβάνεται ότι η χώρα πρέπει να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη. 

Κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να μην καταλαβαίνει, ότι η ετοιμότητα εξόδου από την ευρωζώνη, είναι το μοναδικό σοβαρό διαπραγματευτικό εργαλείο που υπάρχει... Οι λεονταρισμοί δεν περνάνε πια κι όταν πεθαίνουν καθημερινά άνθρωποι, δεν μπορείς να συνεχίζεις να εγγυάσαι και να υπόσχεσαι την αποπληρωμή επαχθών δανείων, με επαχθέστερο νέο δανεισμό. 

Αλλά, λένε οι καχύποπτοι κι οι πονηροί, κι έχουν και τα δίκια τους, εδώ που τα λέμε, ότι άμα είναι να σε ταΐζει η Φράου Καγκελάριος, εσύ Ελλάδα μου θα είσαι πάντα η δούλα κι εκείνη θα 'ναι πάντα η κυρά. 

Και δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό επιχείρημα αυτό, είναι μόνο η πραγματικότητα: όσο καθυστερεί ο σχεδιασμός μιας αειφόρου παραγωγικής ανασυγκρότησης, της Ελλάδας, τόσο θα παραμένουμε υπόδουλοι κι αυτό θα συμβαίνει, ανεξάρτητα αν το νόμισμα αναφοράς θα είναι το ευρώ η κάποια νέα δραχμή... 

Να, τι έγραφα ακριβώς πριν ένα χρόνο... Τι άλλαξε? Τίποτα! «Δεν αρκούν πλέον τα λόγια, οι πράξεις είναι πιο σημαντικές»...

Περί «Μικροτσούτσουνων», λοιπόν.

Η μια υψηλή εξοχότητα διαδέχεται την άλλη, αυτές τις ήσυχες μέρες της καλοκαιρινής μας ραστώνης. Υψηλοί αυτοπροσκαλούμενοι επισκέπτες στην καταθλιμμένη Αθήνα. Μετά τον εραστή του Οβάλ γραφείου, να και το πρωτοπαλίκαρο του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου. Με την πατίνα του ακριβοπληρωμένου λούστρου τους, καθόλου δε θυμίζουν αυτό που πραγματικά είναι:  ύαινες που αρχίζουν να ζυγώνουν όλο και περισσότερο την ετοιμοθάνατη Ψωροκώσταινα, σημάδι ότι η «αθάνατη» ελληνική ψυχή ετοιμάζεται να μας βγει από το στόμα...

«Δεν αρκούν πλέον τα λόγια, οι πράξεις είναι πιο σημαντικές», έδωσε το στίγμα του το πρωτοπαλίκαρο του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου, στη συνάντησή του με τον οσφυοκάμπτη επικεφαλής της Τρόικας εσωτερικού. Άβουλος εντολοδόχος της Τρόικας εξωτερικού και καθόλου του ελληνικού λαού που μάταια περιμένει την υποσχεμένη περιλάλητη επαναδιαπραγμάτευση. Χαμογελαστός με το χαμόγελου του ευήθους και τα χέρια σταυρωμένα πάνω στο γυαλιστερό εβένινο τραπέζι του Μεγάρου Μαξίμου, συναινεί. Τα φλας αστράφτουν με μανία. Οι ρεπόρτερ εστιάζουν τις φωτογραφικές τους μηχανές στα σταυρωμένα του χέρια...
«Δεν αρκούν πλέον τα λόγια, οι πράξεις είναι πιο σημαντικές», συναινεί κι ο συνταξιούχος των 300 ευρώ που η σύνταξή του δεν του φτάνει ούτε για την αυξημένη συμμετοχή του στη δαπάνη της φαρμακευτικής του αγωγής.

«Δεν αρκούν πλέον τα λόγια, οι πράξεις είναι πιο σημαντικές», συναινεί κι η πωλήτρια του καταστήματος νεωτερισμών που λοξοκοιτάζει το αφεντικό και  υποψιάζεται βασίμως, ότι ετοιμάζεται το να μπει λουκέτο μετά που θα τελειώσουν οι καλοκαιρινές εκπτώσεις.

«Δεν αρκούν πλέον τα λόγια, οι πράξεις είναι πιο σημαντικές», συναινεί κι ο πτυχιούχος πολιτικών και κοινωνικών επιστημών που, επισήμως άνεργος,  δουλεύει ανασφάλιστος, νυχτερινή βάρδια, στο ψιλικατζίδικο της γωνίας με τη φωτεινή επιγραφή “Super Market”· σβηστή, η φωτεινή επιγραφή, για οικονομία.

Εθνική κατάθλιψη και παγερή σιωπή συναίνεσης από τους υπηκόους. Οι πλατείες κι οι λεροί δρόμοι είναι απελπιστικά άδειοι από διαμαρτυρόμενους κι οι περσινοί «Αγανακτισμένοι» άφαντοι. Είμαστε, φαίνεται, ακόμα στο στάδιο της άρνησης. Κάποιοι πτωχαλαζόνες, λιγοστοί ακόμα, πηδάνε από τις ταράτσες.

Άλλοι, καλοπληρωμένοι αλαζόνες, άξιοι εκπρόσωποι της ελληνικής τηλεδημοκρατίας «πηδάνε» τη νοημοσύνη μας από τα ψηφιακώς πλέον μεταδιδόμενα δελτία των οχτώ...

«Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να ματώνει. Διεκδικούμε την επαναδιαπραγμάτευση και την  επιμήκυνση», επανέλαβε μονότονα, μετά το  διαφημιστικό break, και η  ουρά της Τρόικας εσωτερικού. Καθότι το ξεθυμασμένο  εκτόπλασμα της ανανεωτικής αριστεράς  έχει τις δικές του  εμμονές: επιμένει να συγχέει την επιμήκυνση της  αποπληρωμής του θεόρατου, αμφίβολης νομιμότητας  δημόσιου χρέους, με την  ποθητή επιμήκυνση του θλιβερού του πέους...

πηγή