Τώρα ζοῦμε στὸ Χᾶος μας!

Ἔγραψα ἀρκετὲς φορὲς γιὰ τὸ Χᾶος μας. 

Ἔγραψα πὼς εἶναι ἐν τελῶς ἀπαραίτητον, συμφώνως μὲ τὰ δικά μου κριτήρια, νὰ τὸ ζήσουμε σὲ κάθε του διάστασι. 

Ἔγραψα ἐπίσης ὅτι ἐμὰς εἰδικῶς τὸ χᾶος μᾶς ἀναζωογονεῖ! 

Ἐὰν ῥίξουμε μίαν ματιά γύρω μας, ὅλος ὁ πλανήτης ἀναζωογονεῖται ἀπὸ τὸ χᾶος!

(Ἂς μὴν τολμήσω νὰ ἰσχυριστῶ ἀπὸ τὸ δικό μας χᾶος, γιατὶ θὰ μὲ χαρακτηρίσουν ὡς γραφική!)

Ἀλλὰ οἱ περισσότεροι τὸ τρέμουν τὸ χᾶος!

Πασχίζουν μὲ κάθε δυνατὸν τρόπο νὰ τὸ ἐλέγξουν καὶ νὰ τὸ περιορίσουν!

Γενικότερα, κατὰ βᾶθος πιστεύω πὼς ἀκριβῶς αὐτὸ πολεμοῦν τόσους καὶ τόσους αἰῶνες ὅλοι οἱ κατὰ καιροὺς κοσμοεξουσιαστές.

Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἐδῶ, ὑπαρκτόν, πραγματικὸν κι ἀναζωογονητικόν!

Δίχως του θὰ σβήσουμε!

Μάλλιστα, τὸν τελευταῖον καιρὸ παρατηροῦσα μὲ περισσότερη προσοχὴ τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καὶ συνειδητοποίησα πὼς αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔχουν κλέψει δὲν εἶναι τὸ χαμόγελο, ἀλλὰ τὸ χᾶος μας!

Ναί, ἐπιφανειακῶς, φαίνεται νὰ μᾶς λείπῃ τὸ χαμόγελον! Νὰ μᾶς λείπῃ ἡ χαρά! Τὰ ὄνειρα! Νὰ ἔχουμε πήξει στὴν κατάθλιψι καὶ τὸν φόβο!

Ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν αὐτὸ ποὺ χάσαμε (πρόσκαιρα) εἶναι μόνον τὸ χᾶος μας!

Ἕνας λαός, ποὺ τὸ πρωΐ ζεῖ ὡς βορειοευρωπαῖος, τὸ μεσημέρι ὡς ἄραβας καὶ τὸ βράδυ ὡς ἐσκιμῶος.

Ἕνας λαὸς ποὺ ζεῖ μόνον μέσα στὸ χᾶος, γιὰ τὸ χᾶος! Ποὺ τρέφεται ἀπὸ αὐτό καὶ τρέφει τὰ πάντα!

Ἕνας λαὸς ποὺ ξυπνᾶ μὲ ἧλιο φωτεινὸ ἀλλὰ ἀπολαυστικό, μεσημεριάζει μὲ καύσωνα καὶ κοιμᾶται μὲ κουβέρτα!

Χᾶος στὴν Φύσι! Χᾶος ποὺ προκαλεῖται καὶ στὶς συμπεριφορές μας, ἐξ ἀντανακλάσεως, ἄλλο χᾶος, πιὸ μόνιμο!

Τὸ χᾶος μας! Αὐτὸ ποὺ ἐκεῖ ἔξω ὀργιάζει καὶ σιγὰ σιγὰ μᾶς παρασύρει στὴν ἐκπληκτική του ἔκφρασι!

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν οἱ θερμοκρασίες, γιὰ παράδειγμα, ἄγγιζαν τοὺς 25 βαθμοὺς τῆς κλίμακος Κελσίου. Σήμερα συζητᾶμε γιὰ ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα!

Πρὸ μερικῶν 24ώρων ἡ θάλασσα ἦταν λάδι!

Σήμερα βλέπουμε τὴν θάλασσα, ἐν τελῶς ὀργισμένη, νὰ δημιουργῇ λόγῳ ἀνέμων παλιρροϊκὰ κύματα!

Πρὸ μερικῶν μηνῶν βλέπαμε τὶς πλατεῖες μας γεμᾶτες κόσμο. 

Σήμερα ὁ κόσμος δὲν πάει στὶς πλατεῖες!

Γενικότερα, λόγῳ ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς χαοτικῆς μας καταστάσεως, δὲν λειτουργοῦμε διόλου προγραμματισμένα. 

Οὔτε ἐμεῖς οὔτε καὶ ἡ νοημοσύνη μας ἢ τὸ περιβᾶλλον μας. 

Ὅλα χαοτικά! Ὅλα ὑπέροχα!

Ἀναμένονται λοιπὸν σοβαρότατες ἐξελίξεις. Συντόμως. 

Τὸ χᾶος μας εἶναι ἐδῶ καὶ μᾶς παρασύρει! 

Μᾶς κατευθύνει καὶ μᾶς τρέφει.

Προσωπικῶς δὲν ἀνησυχῶ διόλου!

Ξέρω πὼς ὅλα θὰ πᾶνε θαυμάσια στὸ τέλος! 

Διότι τὸ χᾶος κι ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα! Τὸ ἀπόλυτον Ἕνα!

http://filonoi.gr/2013/08/13/toxaosmas-2/