Eγώ θα ευχόμουν έναν καυτό Αύγουστο...

Το καινούριο φιρμάνι της Τρόικας προς την κυβέρνηση των Ολετήρων, καλεί για παρέμβασή στον κατώτατο μισθό έτσι ώστε να επιφέρει, όπως επιθυμούν, ισορροπία μεταξύ της προστασίας (sic) της απασχόλησης και της αντιμετώπισης της ανεργίας.

Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με στόχο τη δημιουργία περισσότερων «μισών» θέσεων εργασίας για εικονική μείωση –μείωση στα χαρτιά- της ανεργίας.

Σε απλούστερα ελληνικά, από την πίτα της απασχόλησης, που όλο γίνεται και μικρότερη, θα πρέπει να τρώνε όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.

Η οριστικοποίηση του νέου θεσμικού πλαισίου για τον κατώτατο μισθό και το ολοκληρωτικό ξεχαρβάλωμα του ρυθμιστικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, όπως το γνωρίζαμε, θα ρίξει άλλη μια καρπαζιά στους επισφαλώς εργαζόμενους και σ’ αυτούς που αναζητούν εργασία.

Εν τω μεταξύ, εντείνονται οι αναφορές ότι η ανασφάλιστη εργασία «δίνει και παίρνει», όχι μόνο στις τουριστικές ζώνες που είναι συνηθισμένη, αλλά και παντού. Άλλοτε είναι η εκβιαστική απαίτηση του εργοδότη, άλλοτε η παράκληση του προσωρινά εργαζόμενου, που δεν βλέπει πια καμιά ανταποδοτικότητα στις κρατήσεις που θα πλήρωνε ως ασφαλισμένος, προτιμώντας εν τη παλάμη λίγα περισσότερα ψίχουλα του μαύρου του ψωμιού...

Θα πρέπει πάντως -όσοι τονίζουν ότι η ανεργία έχει φθάσει στο 27% του ενεργού πληθυσμού, να θυμούνται ότι το 40% της ανασφάλιστης εργασίας, περιορίζει σημαντικά τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας, περιορίζοντας μαζί και τις πιθανότητες μιας κοινωνικής έκρηξης.

Όμως δεν υπάρχει καμιά διέξοδος ούτε έχομε καμμιά ελπίδα σε τούτο «το τρομαχτικό ταξίδι του χαμού», με τέτοιο καπετάνιο!
Πρώτη δουλειά μιας έντιμης κυβέρνησης, θα ήταν να αρχίσει τις κατασχέσεις των κλεμμένων, για να πληρώσει τα φάρμακα και τους γιατρούς κι ύστερα τις συντάξεις και τα χρέη στην τοπική οικονομία.
Δεύτερη δουλειά μιας έντιμης κυβέρνησης, θα ήταν να αναστηλώσει τη διαλυμένη παραγωγική βάση και να δώσει δουλειά στους άνεργους.  Μόνο που δεν πρέπει να έχομε ψευδαισσθήσεις ούτε να ξεχνάμε, αν δε θέλομε να κοροϊδευόμαστε: θα χυθεί δάκρυ, γιατί έχομε έλλειμμα σε εργάτες γης και πλεόνασμα σε πολιτικούς επιστήμονες και πολιτικούς μηχανικούς. Αλλά αυτοί -που και για αυτήν την ιδιότυπη διαρθρωτική ανεργία φταίνε, αν το καλοσκεφτείς- τίποτα δε σχεδιάζουνε, μόνο ξεπουλάνε υποδομές μπιρ παρά και τα ψιχία από το ξεπούλημα, που αποδίδονται για την αποπληρωμή παλαιών δανείων, κουρεμένων τε και ακούρευτων, τα λένε ανάπτυξη. Επειδή αυτοί που κυβερνάνε σήμερα, είναι ανέντιμοι! 

Αυτή η κυβέρνηση των Ολετήρων πρέπει να πέσει άμεσα για να κάνομε μια νέα αρχή, να αρχίσομε να οικοδομούμε ένα σύστημα που θα μαζέψει πρώτα-πρώτα μερικά από τα κλεμμένα, τα διάσπαρτα σε δεκάδες λίστες και –κυρίως- καταχωρισμένα στα κιτάπια των πτωχευμένων μας τραπεζών.

Κι αν μπει και μια πρώτη, μικρή τάξη στο πάρτι του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού, τότε να δεις για πότε τα φτιάχνεις τα πρωτογενή πλεονάσματα κι ας είναι έκτακτα τα έσοδα από παρελθούσες χρήσεις, που λένε κι οι λογιστές... Αλλά αν είσαι έντιμος, σε μια πλούσια χώρα όπως η Ελλάδα, μπορείς να πετύχεις πρωτογενή πλεονάσματα χωρίς να θανατώσεις τον εμποράκο ούτε να στείλεις μιαν ώρα αρχύτερα τον συνταξιούχο. Αλλά αυτοί που κυβερνάνε σήμερα, είναι ανέντιμοι!

Και μακάρι να ήταν η αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, το μόνο θέμα... Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, που γράφανε παλιά κι οι χειμωνιάτικοι σινεμάδες, αν κι εγώ θα ευχόμουν έναν καυτό Αύγουστο...

πηγή