Η αναισθησία του πορφυρογέννητου

Δώδεκα ζωές δεν είναι απλά ένα περιστατικό…

 Η  ελληνική πολιτική τάξη δεν φημίζεται ούτε για την ευθιξία ούτε για την ευαισθησία της. Πράξεις που στο εξωτερικό επισύρουν χωρίς δεύτερη σκέψη παραιτήσεις υπουργών, στην Ελλάδα περνάνε στα ψιλά των εφημερίδων.  Για την ακρίβεια, στη χώρα μας παραιτείται κανείς από δημόσια θέση μόνο κατόπιν εντολής του αρχηγού του κόμματος, και μόνο αν η πολιτική πίεση έχει φτάσει στο μη περαιτέρω ώστε να μην υπάρχει άλλη εναλλακτική, πλην της ανθρωποθυσίας. Η πανθομολογούμενη αναισθησία των πολιτικών...

που συνδυάζεται συνήθως με την απροκάλυπτη διαφθορά, αποτελεί μία από τις βασικές αιτίες για την γενικευμένη απαξίωση της πολιτικής.

Ακόμα όμως και σε μια χώρα που η πολιτική αναισθησία δεν προκαλεί εντύπωση, οι χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιωτη ξεπέρασαν τα όρια. Την ώρα που δώδεκα πρόσφυγες (εκ των οποίων εννιά παιδιά) έχουν πνιγεί στο Φαρμακονήσι, κι ενώ εμβρόντητοι οι πολίτες ακούνε τις καταγγελίες των επιζησάντων ότι η βάρκα τους βούλιαξε με ευθύνη του λιμενικού, ο υπουργός το μόνο που βρίσκει να πει είναι ότι δεν πρέπει να γίνει «χαζή πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας.» Μάλιστα, αντί να δεσμευτεί σε ενδελεχή έρευνα των γεγονότων (έστω και για τα μάτια του κόσμου…), σπεύδει να καταγγείλει (αν είναι δυνατόν!) τον Επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μούιζνιεκς που ζήτησε να σταματήσουν οι παράνομες «άτυπες επαναπροωθήσεις» προσφύγων. Σήμερα, ο φέρελπις πολιτικός προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Προκατέλαβε την όποια έρευνα και έβγαλε μόνος του πόρισμα ότι όλα έγιναν καλώς στο Φαρμακονήσι. Ούτε χτες ούτε σήμερα, δεν μπήκε καν στον κόπο να υποκριθεί ότι έχει σοκαριστεί από την απώλεια τόσων ζωών. Πρόκειται δηλαδή για πρωτοφανή (ακόμα για την Ελλάδα) έκφραση αναισθησίας και κυνισμού.

Κανείς δεν ζητάει την άκριτη υιοθέτηση καταγγελιών. Κανένας επίσης δεν ισχυρίζεται ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις για το μεταναστευτικό. Όμως η προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου θα έπρεπε να αποτελεί την αυτονόητη αφετηρία κάθε επιμέρους πολιτικής, γιατί (θα έπρεπε να) είναι η αρχή πάνω στην οποία στηρίζεται ο πολιτισμός μας.  Κατά συνέπεια, όταν τα όργανα της πολιτείας αδυνατούν να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή ή, πολύ περισσότερο, όταν υπάρχουν καταγγελίες ότι φέρουν ευθύνες για την απώλεια της,  ο υπουργός θα έπρεπε να το θεωρεί μείζον γεγονός που χρήζει επείγουσας πλήρους έρευνας. Δώδεκα ζωές δεν είναι απλά ένα περιστατικό…

Με τις πράξεις του ο Μιλτιάδης Βαρβιτισιώτης έδειξε ότι δεν θεωρεί μείζον γεγονός το πολύνεκρο ναυάγιο του Φαρμακονησιού. Ίσως γιατί στις μέρες μας είθισται να απαξιώνονται οι ζωές των προσφύγων. Ίσως γιατί αυτός που έχει γεννηθεί στην πορφύρα της εξουσίας, είναι βαθιά διαποτισμένος από τον κυνισμό της.

πηγή