Μόνο 5% το απεχθές χρέος
και ευτυχία στο ευρώ βλέπει ο Γ. Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ
Την μαγική γυάλα του χρέους φαίνεται ότι διαθέτουν ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν ποιο τμήμα του χρέους είναι απεχθές και συνεπώς ο ελληνικός λαός δεν
οφείλει να το πληρώσει.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, μιλώντας στην εκπομπή του Κ. Αρβανίτη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» υποστήριξε ότι το απεχθές χρέος της Ελλάδας δεν ξεπερνά το 5% και πως το υπόλοιπο δεν μπορεί να διαγραφεί.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι σήμερα η ευτυχία περνάει μόνο μέσα από το ευρώ, και από κανένα άλλο νόμισμα.
Το ερώτημα φυσικά που προκύπτει είναι πως γνωρίζει το μέγεθος του απεχθούς χρέους, αφού το κόμμα του ξέχασε από τα πρώτα 24ωρα μετά τις εκλογές τις υποσχέσεις του για τη δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημοσίου χρέους.
Υπενθυμίζεται ότι σε χώρες όπως ο Ισημερινός οι σχετικές επιτροπές εργάζονταν για μήνες έχοντας πρόσβαση στα αρχεία του υπουργείου οικονομικών και με την αρωγή κορυφαίων οικονομολόγων, νομικών και λογιστών από όλο τον κόσμο.
Συγκεκριμένα στον Ισημερινό η κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα κατάφερε τελικά και μέσω αυτής της διαδικασίας να διαγράψει πάνω από το 70% του ομολογιακού χρέους.
Έκτοτε φυσικά η συζήτηση έχει προχωρήσει έτη φωτός.
Στην περίπτωση της Ελλάδας οικονομολόγοι και νομικοί χαρακτηρίζουν πλέον ως απεχθείς τις ίδιες τις δανειακές συμβάσεις, που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις του μνημονίου, και ζητούν να μην πληρωθεί ούτε ευρώ στους ξένους και Έλληνες τοκογλύφους.
Η μονομερής παύση πληρωμών, έστω και με καθυστέρηση τεσσάρων χρόνων, μπορεί να στηριχθεί από πλήθος διατάξεων του διεθνούς δικαίου (διαβάστε γι’ αυτό την εξαιρετική ανάλυση του οικονομολόγου Λ. Βατικιώτη).
Προφανώς οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και η τεχνοκρατική δικτατορία Παπαδήμου, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών του εξωτερικού, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να δυσχεράνουν τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας σε περίπτωση παύσης πληρωμών.
Η μεταφορά του νομικού πλαισίου των δανείων από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο αποτελεί έγκλημα εκ προμελέτης όπως επίσης και η μετατροπή μιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε δημοσιονομική κρίση – κυρίως μέσω των συνεχών διασώσεων των τραπεζών.
Παρόλα αυτά η παύση πληρωμών παραμένει μονόδρομος για κάθε χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας που δεν επιθυμεί να μετατραπεί σε ένα θύλακα της υποσαχάρειας Αφρικής.
Οποιαδήποτε άλλη πολιτική αποτελεί de facto αναγνώριση του τρίτου μνημονίου, που βρίσκεται προ των πυλών.
Μια τέτοια προσέγγιση βέβαια, η οποία αποτελεί απαραίτητο (αν και όχι μοναδικό) πρώτο βήμα για την έξοδο από την κρίση απαιτεί σύγκρουση με το Βερολίνο και όχι περαιτέρω υποταγή σε αυτό.
Το μόνο πάντως που δεν χρειάζεται η Ελλάδα είναι επιστροφή στη λογική των πρώτων χρόνων του μνημονίου όταν κυβερνήσεις και κυρίαρχα ΜΜΕ υποστήριζαν ότι έχουμε ηθική και νομική υποχρέωση να πληρώσουμε το χρέος.
Αν είναι τελικά να πληρώσουμε περισσότερα από όσα είναι διατεθειμένοι να μας ζητήσουν οι δανειστές μας μάλλον κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά.
Την μαγική γυάλα του χρέους φαίνεται ότι διαθέτουν ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν ποιο τμήμα του χρέους είναι απεχθές και συνεπώς ο ελληνικός λαός δεν
οφείλει να το πληρώσει.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, μιλώντας στην εκπομπή του Κ. Αρβανίτη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» υποστήριξε ότι το απεχθές χρέος της Ελλάδας δεν ξεπερνά το 5% και πως το υπόλοιπο δεν μπορεί να διαγραφεί.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι σήμερα η ευτυχία περνάει μόνο μέσα από το ευρώ, και από κανένα άλλο νόμισμα.
Το ερώτημα φυσικά που προκύπτει είναι πως γνωρίζει το μέγεθος του απεχθούς χρέους, αφού το κόμμα του ξέχασε από τα πρώτα 24ωρα μετά τις εκλογές τις υποσχέσεις του για τη δημιουργία επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημοσίου χρέους.
Υπενθυμίζεται ότι σε χώρες όπως ο Ισημερινός οι σχετικές επιτροπές εργάζονταν για μήνες έχοντας πρόσβαση στα αρχεία του υπουργείου οικονομικών και με την αρωγή κορυφαίων οικονομολόγων, νομικών και λογιστών από όλο τον κόσμο.
Συγκεκριμένα στον Ισημερινό η κυβέρνηση του Ραφαέλ Κορέα κατάφερε τελικά και μέσω αυτής της διαδικασίας να διαγράψει πάνω από το 70% του ομολογιακού χρέους.
Έκτοτε φυσικά η συζήτηση έχει προχωρήσει έτη φωτός.
Στην περίπτωση της Ελλάδας οικονομολόγοι και νομικοί χαρακτηρίζουν πλέον ως απεχθείς τις ίδιες τις δανειακές συμβάσεις, που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις του μνημονίου, και ζητούν να μην πληρωθεί ούτε ευρώ στους ξένους και Έλληνες τοκογλύφους.
Η μονομερής παύση πληρωμών, έστω και με καθυστέρηση τεσσάρων χρόνων, μπορεί να στηριχθεί από πλήθος διατάξεων του διεθνούς δικαίου (διαβάστε γι’ αυτό την εξαιρετική ανάλυση του οικονομολόγου Λ. Βατικιώτη).
Προφανώς οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και η τεχνοκρατική δικτατορία Παπαδήμου, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών του εξωτερικού, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να δυσχεράνουν τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας σε περίπτωση παύσης πληρωμών.
Η μεταφορά του νομικού πλαισίου των δανείων από το ελληνικό στο αγγλικό δίκαιο αποτελεί έγκλημα εκ προμελέτης όπως επίσης και η μετατροπή μιας κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε δημοσιονομική κρίση – κυρίως μέσω των συνεχών διασώσεων των τραπεζών.
Παρόλα αυτά η παύση πληρωμών παραμένει μονόδρομος για κάθε χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας που δεν επιθυμεί να μετατραπεί σε ένα θύλακα της υποσαχάρειας Αφρικής.
Οποιαδήποτε άλλη πολιτική αποτελεί de facto αναγνώριση του τρίτου μνημονίου, που βρίσκεται προ των πυλών.
Μια τέτοια προσέγγιση βέβαια, η οποία αποτελεί απαραίτητο (αν και όχι μοναδικό) πρώτο βήμα για την έξοδο από την κρίση απαιτεί σύγκρουση με το Βερολίνο και όχι περαιτέρω υποταγή σε αυτό.
Το μόνο πάντως που δεν χρειάζεται η Ελλάδα είναι επιστροφή στη λογική των πρώτων χρόνων του μνημονίου όταν κυβερνήσεις και κυρίαρχα ΜΜΕ υποστήριζαν ότι έχουμε ηθική και νομική υποχρέωση να πληρώσουμε το χρέος.
Αν είναι τελικά να πληρώσουμε περισσότερα από όσα είναι διατεθειμένοι να μας ζητήσουν οι δανειστές μας μάλλον κάτι δεν έχουμε καταλάβει καλά.
πηγή
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε μπορεί να σχολιάσει - περιλαμβάνει Ανώνυμους χρήστες. Διαγράφονται μόνο χυδαία σχόλια.