Τὸ ῥίσκο.

Πότε ἀναλαμβάνουμε τό ῥίσκο τῶν ἐπιπτώσεων πού θά κληθοῦμε νά πληρώσουμε, ἐάν οἱ ἐπιλογές μας δέν ἀποδειχθοῦν οἱ καλλίτερες δυνατές;

Σπανίως τὸ ἀναλαμβάνουμε… Ἔως …καθόλου, σὲ κάποιες περιπτώσεις…

Κι ὅμως…

Τίποτα στὸν πλανήτη δὲν θὰ εἶχε συμβῇ ἐὰν κάποιοι ἄνθρωποι, ἐλάχιστοι, δὲν εἶχαν τολμήσῃ, στὸ κομμάτι ποὺ τοὺς ἀναλογεῖ, νὰ ἀναλάβουν κάποιο ῥίσκο. 

Τὸ ῥίσκο νὰ ἐκτεθοῦν, νὰ χάσουν τὴν περιουσία τους, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στεγάσεως τῶν παιδιῶν τους, νὰ χάσουν τὴν ἀξιοπρέπειά τους, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στὴν κοινωνικὴ διαβίωσιν, νὰ χάσουν τὸ δικαίωμα στὴν ζωή…

Ναί, ἰδίως τὸ τελευταῖο…

Διότι κάποιοι, δυστυχῶς ἀρκετοὶ τώρα πιά, δὲν ἄντεξαν καὶ δὲν ἀντέχουν τὶς ἐπιπτώσεις ἀπὸ τοὺς κραδασμοὺς ποὺ ἐπιφέρει μία ἀποτυχία καὶ τελικῶς ἀποχωροῦν.

Ὅμως ὅλοι μας, καθημερινῶς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, ἀναλαμβάνουμε μικρὰ ἤ μεγάλα ῥίσκα.

Ῥίσκο εἶναι νὰ ἀναπνέῃς, ὅταν παντοῦ στὴν ἀτμόσφαιρα κυκλοφοροῦν δηλητήρια.

Ῥίσκο εἶναι νὰ περπατᾷς, ὅταν παντοῦ στὸν περιβάλλοντα χῶρο, πολλοί, ὅλο καὶ περισσότεροι, κυκλοφοροῦν καὶ σκοτώνουν.

Ῥίσκο εἶναι νὰ σκέπτεσαι, ὅταν τὰ πάντα σοῦ ἐπιβάλλουν ἀφωνία, συμμόρφωσιν καὶ δουλοποίησιν…

Τὰ ῥίσκα μας, ἄλλοτε μεγαλύτερα κι ἄλλοτε μικρότερα, εἶναι ὑπαρκτά… Τὰ ἀναλαμβάνουμε, εἶτε συνειδητῶς εἶτε ἀσυνειδήτως. Εἶτε μὲ τὴν θέλησίν μας εἶτε δίχως της. Καὶ μόνον ποὺ ὑπάρχουμε εἶναι ῥίσκο…

…Κι ὁ σκοπός, ὅταν ὅλα πράγματι πηγαίνουν στραβά, εἶναι νὰ μπορέσουμε νὰ μειώσουμε τὸν βαθμὸ τοῦ ῥίσκου, πρὸ κειμένου νὰ ἀπολαύσουμε περισσότερα ἀποτελέσματα ἀπὸ τὶς ἐπιλογές μας… 

Ἤ, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, νὰ ἀναλάβουμε τὰ μικρότερα δυνατὰ ῥίσκα ἀλλὰ μὲ τὶς μεγαλύτερες δυνατὲς ἀπολαβές…

Κάτι ποὺ δὲν γίνεται ὅμως νὰ συμβαίνῃ… Ἀπολαβὴ σημαίνει προϋπαρξις ἀναλήψεως ῥίσκου…

Ἀνάληψις ῥίσκου σημαίνει ἀνάληψις εὐθύνης…

Ἀνάληψις εὐθύνης σημαίνει πὼς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀπολαύσουμε ἀλλὰ καὶ νὰ πληρώσουμε, ἐὰν χρειαστῇ.

Νὰ πληρώσουμε ὅμως… Ὄχι νὰ παραιτηθοῦμε…

Ἄλλως τέ, τὰ πάντα γύρω μας εἶναι ἕνα παιχνίδι… Τὰ παιχνίδια ἔχουν καὶ καλὲς καὶ κακὲς στιγμές…

Μείωσις ῥίσκου σημαίνει παραίτησις… Σημαίνει ἄρνησις δικαιωμάτων. Σημαίνει ἀπουσία ἀπὸ τὴν ζωή.

Δὲν γίνεται νὰ θέλω νὰ εἶμαι ὅσο τὸ δυνατὸν ἀσφαλὴς καὶ ταὐτοχρόνως νὰ χαίρομαι ὑψηλοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας. 

Οὔτε γίνεται νὰ ἐπιβουλεύομαι τὶς ἀπολαβὲς τοῦ ἄλλου, ποὺ ἐτόλμησε ὅμως νὰ ἐκτεθῆ.

Ἄλλως τέ, διδασκόμενοι πάντα ἀπὸ τὴν Φύσιν, τὸ ἠλεκτρόνιον ποὺ «τολμᾶ» νὰ ἐκτεθῇ στὸν κίνδυνο τῶν μεγάλων τροχιακῶν, ἀπολαμβάνει καὶ μεγάλους βαθμοὺς ἐλευθερίας ἀλλὰ ἀνᾲ πάσᾳ στιγμῇ κινδυνεύει νὰ βρεθῇ ἐκτὸς τῆς κοινωνίας τοῦ ἀτόμου.

Ἡ μὴ ἀνάληψις ῥίσκου σημαίνει θάνατο. Σημαίνει μὴ ἱκανότητα ἀναγνωρίσεως τοῦ δικαιώματος στὴν ζωή. Σημαίνει πὼς ἔχουμε πεθάνῃ ἀλλὰ περιμένουμε τὴν ἀνακοίνωσιν τοῦ θανάτου μας.

Ὁ μὴ ἀναλαμβάνων ῥίσκα, σὲ καθημερινὴν βάσιν, δὲν ἀναγνωρίζει στὸν ἑαυτόν του δικαιώματα. 

Διότι τὰ δικαιώματα κερδίζονται, δὲν χαρίζονται.

Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε εἶναι πὼς ὅλο τὸ παιχνίδι, σὲ ὅσα ἀφοροῦν στὶς ἐπιλογές μας, ἀπὸ ἀρχῆς ἔως τέλους, εἶναι ἀποκλειστικῶς δικό μας. Εἶναι ὡραῖο νὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐπιλογῶν μας ἀλλὰ εἶναι ἄσχημο νὰ πληρώνουμε γιὰ αὐτές, ἐὰν ἀποδειχθοῦν λανθασμένες…

Κι ὅμως…

Τώρα πιὰ πιστεύω πὼς ἡ μεγαλυτέρα ἐπιτυχία, ποὺ καλούμαστε καθημερινῶς νὰ ἀπολαύσουμε, εἶναι τὸ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιβιώσουμε ὅταν ὅλα πηγαίνουν ἀπὸ στραβὰ ἔως …καταστροφικά. 

Διότι τὸ νὰ καταφέρνῃς νὰ ἐπιβιώνῃς σὲ συνθῆκες νηνεμίας δὲν σημαίνει πολλά…

Τὸ νὰ καταφέρνῃς ὅμως νὰ ἐπιβιώνῃς σὲ συνθῆκες καταιγίδος εἶναι ποὺ μετρᾶ…

Κι ἐμεῖς σήμερα διαβιοῦμε ἐντὸς καταιγίδος, ποὺ οὐδεὶς γνωρίζει τὸ πόσο θὰ κρατήσῃ καὶ πόσο περισσότερο θὰ μεγαλώσουν οἱ ἐντάσεις της καὶ τὰ ξεσπάσματά της.

Εἶναι κάθε ἡμέρα καὶ πιὸ δύσκολη ἡ ἐπιβίωσις.

Εἶναι κάθε ἡμέρα μεγαλύτερα τὰ ῥίσκα ποὺ καλούμαστε νὰ ἀναλάβουμε…

Καὶ εἶναι πολὺ μεγάλα, ὅλο καὶ μεγαλύτερα, αὐτὰ ποὺ θὰ ῥισκάρουμε, στὸν βωμὸ τῆς κάθε μικρῆς ἤ μεγάλης ἀπολαβῆς.

Καὶ πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτά, μέσα ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα αὐτά, αὐτὸ ποὺ καλούμαστε νὰ ἀποφασίσουμε εἶναι τὸ ἐὰν θέλουμε, ἤ ὄχι, νὰ διαβιοῦμε ἐλευθέρως.

Στὴν φωτογραφία  ὁ Ἴκαρος.  Πέταξε, ἀλλά…

Ὅμως ὁ Δαίδαλος  πέταξε ἀσφαλῶς… Τί ἦταν αὐτό πού τόν βοήθησε; Μήπως ἤξερε κάτι περισσότερο; Μήπως ἁπλῶς σεβάστηκε τούς κανόνες καί τούς νόμους;

πηγή