ΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΑΛΑ

Εδώ που φτάσαμε έχουν χάσει πλέον όλες οι λέξεις τη σημασία τους. Βγαίνει ο Σαμαράς και αμολάει την αρλούμπα για «ευκαιρίες απασχόλησης» σε 400.000 άνεργους, αλλά από αυτές μόνο οι 100.000 άμεσα! Και ποια είναι αυτή η ευκαιρία; Να κάνουν οι άνεργοι διάλειμμα από την ανεργία. Τουτέστιν, καμία ευκαιρία για ελπίδα, για αρχή, για ξεκίνημα, για δημιουργία. Έφτασε ο πρωθυπουργός μιας χώρας να υπόσχεται ευκαιρίες για ένα πιάτο φαγητό για κάποιους μήνες. Και το δηλώνει!

Κι επειδή η ευκαιρία μοιράζεται στα τρία, τρεις είναι και οι πυλώνες αυτής της ευκαιρίας απασχόλησης. Τα προγράμματα, λέει ο πρωθυπουργός, του πρώτου πυλώνα αφορούν 114.000 ανέργους όλων των κατηγοριών. Τη συνέχεια δεν την κατάλαβα, αλλά κάτι ανέφερε για «επιταγή εισόδου για νέους έως 29 ετών σε ιδιωτικές επιχειρήσεις». Κρατάω το «ιδιωτικές επιχειρήσεις».
Στον ιδιωτικό τομέα η ευκαιρία και η αξιοκρατία είναι πολύ σημαντικές έννοιες. Ο εργοδότης θα δώσει την ευκαιρία σε εκείνον που ο ίδιος θεωρεί άξιο και χρήσιμο. Πώς γίνεται, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να τονίζει «πως η επιλογή των συμμετεχόντων σε αυτά τα προγράμματα θα γίνεται με αξιοκρατικά κριτήρια»;
Ποιο είναι το αξιοκρατικό κριτήριο που θα θέσει ο Σαμαράς ή η όποια επιτροπή δημιουργήσει; Ποιος είπε στον Σαμαρά ότι ο επιχειρηματίας θα επιλέξει τον εργαζόμενό του με κοινωνικά κριτήρια και με βάση το χρόνο ανεργίας του; Πόσο βοηθά αυτή η επιλογή τον εργαζόμενο και πόσο τον επιχειρηματία; Έχασε κάθε επαφή με την πραγματικότητα ο πρωθυπουργός; Ποιες είναι οι επιχειρήσεις που μείωσαν τον αριθμό του προσωπικού τους λόγω μείωσης κύκλου εργασιών και θα δεχτούν τώρα να προσλάβουν νέους εργαζόμενους που ίσως δεν τους χρειάζονται μόνο και μόνο επειδή το ανακοίνωσε ο Αντουάν; Ποια επιχείρηση θα πληρώσει έστω κι ένα ευρώ για έναν εργαζόμενο που δεν τον έχει επιλέξει η ίδια και μάλλον δεν τον χρειάζεται; Είναι προφανές ότι ψάχνει για μαλάκες ο κ. Σαμαράς.
Ο δεύτερος πυλώνας, είπε ο πρωθυπουργός, είναι το πρόγραμμα «εγγύηση για την νεολαία» και ο πυλώνας αυτός θα χορηγεί εργασιακή εμπειρία μαζί με κατάρτιση και μαθητεία όπου χρειάζεται σε όλους τους νέους μέχρι 24 ετών που δεν εργάζονται πουθενά και που δεν φοιτούν σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί, γνωρίζουμε τα περί «εργασιακής εμπειρίας» που στη νεοελληνική μεταφράζεται ως «μαθαίνω να τραβάω κουπί σε γαλέρα».
Ο τρίτος πυλώνας είναι ο καλύτερος. Αυτός ο πυλώνας, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, αφορά 90.000 δικαιούχους, κυρίως ανέργους από νοικοκυριά που δεν έχουν κανένα εργαζόμενο μέλος μέσα στην οικογένεια τους και αφορούν κυρίως κοινωφελή εργασία στο Δημόσιο Τομέα. Ρε γίγαντα, πάλι στο Δημόσιο Τομέα οι «ευκαιρίες»; Τους χρειάζεσαι αυτούς τους 90.000 στο Δημόσιο ή όχι; Αν δεν τους χρειάζεσαι γιατί φορτώνεις πάλι το Δημόσιο; Για να μετράς περισσότερους όταν ανακοινώνεις δημόσιους υπαλλήλους και να τους βγάζεις στα μανταλάκια; Αν πάλι τους χρειάζεσαι, τι γίνεται με αυτές τις κενές 90.000 θέσεις που υπάρχουν σήμερα στο Δημόσιο και θα υπάρχουν όταν λήξει το 5μηνο των συμβασιούχων; Εν ολίγοις, χρειάζεται υπαλλήλους το Δημόσιο όπως λέει ο Σαμαράς ή περισσεύουν υπάλληλοι στο Δημόσιο όπως λέει ο Κούλης του Μητσοτάκη;
Προφανώς δεν έχει χάσει επαφή μόνο με την πραγματικότητα του ιδιωτικού τομέα ο Σαμαράς, αλλά και με την πραγματικότητα του δημόσιου τομέα. Έχει χάσει επαφή με τα πάντα. Υπόσχεται θέσεις εργασίας, επιδοτήσεις, δήθεν ευκαιρίες με χρήματα του ΕΣΠΑ και δίχως καμία αναπτυξιακή προοπτική, αλλά το βλέπει όλο αυτό σαν επιτυχία.
Φυσικά δεν περιμένω τίποτα καλύτερο από έναν άνθρωπο που δε ντρέπεται να δηλώσει ότι έστρωσε κόκκινα χαλιά στους ξένους επενδυτές «ξεχνώντας» ταυτόχρονα να συμπληρώσει ότι πάνω σε αυτά τα χαλιά είναι στημένοι οι κώλοι 1,5 εκ. ανέργων. Άνεργοι που τους ανάγκασε να θεωρούν ευκαιρία ένα πιάτο φαγητό για 5 μήνες, άνεργοι δίχως κανένα δικαίωμα στην ελπίδα, άνεργοι σε μία αγορά όπου καταργήθηκε ο κατώτατος μισθός, άνεργοι που τους ετοιμάζουν ένα μέλλον όπου θα εργάζονται για 12μήνες δίχως καθόλου μισθό.
Όλη αυτή η εικόνα είναι που παρουσιάζει ως επιτυχία ο Σαμαράς και μάλιστα ως προεκλογική υπόσχεση. Αυτό του έμεινε να υποσχεθεί. 100.000 θέσεις σε 5μηνα πριν τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση και τις ευρωεκλογές κι άλλες 300.000 θέσεις σε γαλέρες που δεν προσδιορίζει πότε θα ανοίξουν, διότι απλώς δε γνωρίζει πότε θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Με αυτούς τους άσσους στο μανίκι του πορεύεται ο πρωθυπουργός. Πραγματικά θα τον λυπόμουν αν δεν τον απεχθανόμουν τόσο πολύ.

πηγή