Ὁ τοῖχος.

Όλοι στον τοίχο. Πίσω από αυτόν, πάνω σ’ αυτόν αλλά οι περισσότεροι μπροστά από αυτόν. Στημένοι και έτοιμοι για τον τελικό ήχο που θα κάνει εμάς να σωπάσουμε και τους απέναντι να γελούν. Το μόνο που μάς έμεινε είναι ακόμη αυτό που κρύβει ο κάθε Ελεύθερος άνθρωπος στο κεφάλι του και αυτό που μπορεί να βγάλει από το στόμα του άλλοτε ευθαρσώς και άλλοτε συνειδητά. Το τέλος και για τους δύο θα είναι το ίδιο:

Στον Τοίχο. 

Αλλά σημασία δεν έχει η κατάληξη των σκέψεων, των λόγων και των επιλογών μας αλλά μόνο η στιγμή και η απόφαση της επιλογής μας. 

Όλοι στον τοίχο. Κάποιοι φαντασιώνονται να καταφέρουν να μπουν πίσω από αυτόν για να προφυλαχτούν από τα πυροβόλα που ήδη έχουν στηθεί απέναντί μας. Και αυτοί τελειωμένοι είναι κι ας θέλει η φθηνή ηθική τους να μην το αντιλαμβάνονται.
Κάποιοι ονειρεύονται ότι θα τον γκρεμίσουν εθελοτυφλώντας ότι ο τοίχος δεν πέφτει ποτέ. Κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους ως τον κρυφό ήρωα της εποχής που το αίμα στον τοίχο θα αλλάξει την πορεία των πραγμάτων. Κανένας τοίχος εκτελέσεων ιστορικά δεν άλλαξε τίποτε παρά μόνο τα συναισθηματικά μας παραμύθια.
Κάποιοι σκαρφαλώνουν στον τοίχο και βλέπουν και από τις δύο πλευρές του. Και εκεί μένουν. Δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτε. Αφήνουν την ιστορία να τα αλλάξει μόνη της τα πράγματα. Αυτοί αναμένουν. Θα αναμένουν για πολύ ή για λίγο. Ουδείς ξέρει.
 Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι τα μάτια μας εστιάζονται στον τοίχο. Και εκεί όλοι, μα όλοι, έχουμε ήδη δώσει το τελικό ραντεβού.-

Γιάννης Λαζάρου