Δημοσκοπήσεις και παραπόταμοι

Καθώς οι δημοτικές εκλογές (αφού οι ευρωβουλευτικές αφορούν λιγότερους) πλησιάζουν, όλο και περισσότερες εταιρείες δημοσκοπήσεων προσπαθούν να μας πείσουν για τις τάσεις που παρουσιάζει το εκλογικό σώμα. Εταιρείες που έχουν λάβει ουκ ολίγα δημόσια χρήματα, παρουσιάζονται ως κοινωνοί της “κοινής γνώμης”, αυτής που κατασκευάζεται σε εργαστήρια κοινωνικής μηχανικής.
Τα ΜΜΕ τα οποία ελέγχονται από τους ντόπιους ολιγάρχες παίζουν μόνα τους στο επικοινωνιακό πεδίο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, καθώς νέα μέσα που να μην ελέγχονται από τους ίδιους ή από παραμάγαζά τους.
Έτσι ποιος θα ασκήσει κριτική στους κρατικοδίαιτους εργολάβους και καναλάρχες; Ελάχιστοι δημοσιογράφοι δεν έχουν γίνει μαριονέτες τους και ακόμα λιγότεροι “διανοούμενοι” ή “καλλιτέχνες” έχουν διάθεση να τους κοντράρουν.
Μάλιστα, με την εμφάνιση του “Ποταμιού”, ένας υπάλληλος του Μπομπολοψυχάρη, μπορεί να παρουσιάζεται ως “εναλλακτική λύση” και να προωθείται από τα ίδια τα μέσα που τον ανέδειξαν. Εν ολίγοις, κάποιος που φρόντιζε για την ενημέρωση με τις ευλογίες των ολιγαρχών, τώρα πήρε το χρίσμα για να μεταφέρει την προπαγάνδα των αφεντικών του εκτός τηλεοπτικού κουτιού, στο πεζοδρόμιο μεν, αλλά με πιο περισπούδαστο ύφος.
Καθώς το ΠΑΣΟΚ συρρικνώνεται και επιζητά μεθόδους ηια να συντηρήσει το σάπιο του κουφάρι, οι ολιγάρχες ψάχνουν τρόπους να το καμουφλάρουν, μέσα από επικοινωνιακά τεχνάσματα χορηγούμενα από τους ίδιους, τύπου “Ελιά”, “Κίνηση των ’58″, “Το Ποτάμι” και άλλες τραγικές συνομοταξίες που έχουν σκοπό να λειτουργήσουν ως ανάχωμα, αλλά και να ξεγελάσουν, αποσπώντας έστω και δια της μοιρασιάς, ψήφους.
Τα νέα κόμματα και αποκόμματα δεν δημιουργούνται προς όφελος της δημοκρατίας και της πολυφωνίας, αλλά προκειμένου να υπάρξουν αρκετοί παραπόταμοι που θα πηγάζουν από τον ίδιο βόθρο και θα καταλήξουν στην συντήρηση της ίδιας ανώμαλης κατάστασης, αυτής που οι πλουτοκράτες και οι τσιλιαδόροι τους, οι άοπλοι πολιτοφύλακές τους και οι κοπρολάγνοι τηλεθεατές-πελάτες, δεν θέλουν να αλλάξει και θα κάνουν τα πάντα για να τα καταφέρουν.
Εκεί μπαίνουν οι δημοσκοπήσεις, για να ενισχύσουν το κλίμα της “αποδοχής από τον κόσμο”, για να απευθυνθούν στο γενικό, καθώς ποτέ ο καθένας δεν το παίρνει προσωπικά, ώστε να κρίνει σαν να απευθύνεται η πληροφορία αποκλειστικά στον ίδιο.
Έτσι συντηρείται και η συλλογική πλάνη. Μια κατ’ ευφημισμό δημοκρατία που βασίζεται στις ορέξεις μιας ολιγαρχίας που ελέγχει τις σφυγμομετρήσεις, τα αποτελέσματά τους, την εμφάνιση αυτών και ζητά να επιλέξουμε τον επόμενο διαχειριστή της αθλιότητας.

πηγή